تأثیر فعالیت های تربیت بدنی در مدارس بر رشد کمی و کیفی ضربه با پا در دانش‌آموزان پسر

مقدمه و هدف: مهارت‌های حرکتی بنیادی اساس رشد مهارت‌های ورزشی را تشکیل می‌دهند،که برای کودک راهی جهت جستجوی محیط و کسب دانش در دنیای پیرامون است.هدف از انجام این پژوهش مطالعه تأثیر فعالیت‌های تربیت بدنی در مدارس بر رشدکمی و کیفی مهارت بنیادی ضربه با پا در دانش‌آموزان پسر مقطع اول ابتدایی می‌باشد. روش  شناسی: شرکت‌کنندگان در این مطالعه از کلیه دانش­آموزان پسر سالم و غیر ورزشکار، پایه اول ابتدایی شهرستان کرج که در سال 92-91 مشغول تحصیل بودند تشکیل شده است. با توجه به حجم وسیع جامعه مورد پژوهش برای انتخاب نمونه از روش نمونه‌های در دسترس استفاده شد. در نهایت 30 نفرپس از تکمیل پرسشنامه ویژگی‌های فردی از مدرسه ابتدایی حکیم انتخاب، و پس از انجام پیش آزمون رشد حرکتی درشت اولریخ 2000، به صورت تصادفی در سه گروه همتا سازی شدند. گروه اول در 16جلسه‌ی 45 دقیقه­ای فعالیت‌های تربیت بدنی مدرسه را انجام دادند، گروه دوم در این مدتبازی‌های آزاد انجام می­دادند و گروه سوم (کنترل) فعالیتی نداشت.در اینپژوهش برای آزمون فرضیه از روش­های گلموگرف- اسمینرنوف و تحلیل کواریانس استفاده شد. سطح انتخاب‌شده برای نشان دادن تفاوت آماری 01/0 Pیافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل کواریانس نشان داد بین میانگین باقیمانده نمرات ضربه با پا آزمودنی‌ها بر حسب عضویت گروهی تفاوت معناداری وجود دارد (01/0Pبحث و نتیجه‌گیری:برنامه‌های مداخله­با درگیر کردن کودکان در فرایندهای زیربنایی حرکت، رشد مهارت‌های بنیادی را در پی داشته است، که این خود منجر به شرکت در فعالیت‌های سازمان‌یافته در آینده می‌شود. بنابراین با غنی‌سازی محیط آموزشی می‌توان فرصت رشد مهارت‌های بنیادی که اساس رشد مهارت‌های ورزشی هستند فراهم نمود.