تأثیر فرآوری شیمیایی با سود بر ارزش تغذیه‏ای و فراسنجه‌های گوارشی چوب صنوبر و چوب انگور

به‌منظور بررسی ارزش تغذیه‌ای برخی مواد لیگنوسلولزی سه آزمایش انجام گرفت. برای افزایش گوارش‌پذیری، چوب صنوبر شیرین و چوب انگور با سود 5 درصد عمل‌آوری شدند. در آزمایش اول ترکیبات شیمیایی، ضرایب گوارشی، اسیدیتۀ مایع شکمبه، و خوش‌خوراکی 4 رأس گوسفند نر نژاد ماکوئی اندازه‌گیری شد. میانگین گوارش‌پذیری مادۀ خشک برای صنوبر خام و عمل‌آوری‌شده و انگور خام و عمل‌آوری‌شده به‌ترتیب برابر با 19/40، 47/59، 2/34، و 11/59 درصد، مادۀ آلی 56/42، 4/60، 9/35، و 15/60 درصد و دیوارۀ سلولی 64/29، 72/46، 15/27، و 26/44 درصد بود. اسیدیتۀ مایع شکمبه در تمام تیمارها در ساعات اولیه کمترین مقدار را داشت و پس از آن افزایش یافت. خوش‌خوراکی چوب انگور و صنوبر عمل‌آوری‌شده بیشتر از انگور و صنوبر خام بود. در آزمایش دوم تجزیه‌پذیری مادۀ خشک، مادۀ آلی، و دیوارۀ سلولی در 4 رأس گوساله نر نژاد هلشتاین بررسی شد. میانگین تجزیه‌پذیری مؤثر در سطح 03/0 مادۀ خشک صنوبر خام برابر با 8/5 درصد، انگور خام 5/11 درصد، صنوبر عمل‌آوری‌شده 1/36 درصد، و انگور عمل‌آوری‌شده 1/37 درصد بود. مادۀ آلی صنوبر خام برابر با 3/9 درصد، انگور خام 16 درصد، صنوبر عمل‌آوری‌شده 2/33 درصد، و انگور عمل‌آوری‌شده 33 درصد بود. دیوارۀ سلولی در صنوبر خام برابر با 5/4 درصد، انگور خام 2/6 درصد، صنوبر عمل‌آوری‌شده 5/21 درصد، و انگور عمل‌آوری‌شده 2/16 درصد بود. در آزمایش سوم خصوصیات فیزیکی اندازه‌گیری شد. نتایج به‌دست‌آمده از آزمایش‌ها نشان داد که دانسیتۀ توده‌ای انگور خام بیشتر از صنوبر خام، ظرفیت نگهداری آب صنوبر خام بیشتر از انگور خام، و مادۀ خشک محلول صنوبر خام نیز بیشتر از انگور خام بود. در حالت کلی می‌توان به این نتیجه رسید که عمل‌آوری چوب‌ها با سود، تأثیر مثبت زیادی بر ارزش غذایی آن‌ها داشته است.