تأثیر روش تنظیم رطوبت بر زنده‌مانی بذر گیلاس وحشی و تعیین آستانه تحمل به خشکی

تنظیم رطوبت بذر یکی از عوامل مهم در نگهداری و افزایش دوام بذر با حفظ کیفیت آن می‌باشد که به روشهای مختلفی انجام می‌شود. با توجه به اهمیت این عامل، این پژوهش به‌منظور بررسی تنظیم رطوبت و تعیین آستانه تحمل به خشکی بذر گیلاس وحشی با استفاده از روش وزنی در آون و دسیکاتور انجام شد. برای انجام این تحقیق پس از محاسبه وزن نمونه‌ها در سطوح رطوبتی مورد نظر، روند کاهش رطوبت در آون با استفاده از تغییر دما و در دسیکاتور با استفاده از سلیکاژل بررسی شد. نتایج حاصل نشان داد که همبستگی بالایی بین رطوبت محاسبه شده به روش وزنی و رطوبت واقعی وجود دارد، بنابراین استفاده از این روش در پیش‌بینی دوره کاهش رطوبت بذر گیلاس وحشی مناسب می‌باشد. همچنین در طی روند کاهش رطوبت، میانگین درصد زنده‌مانی بذر گیلاس وحشی در دسیکاتور در مقایسه با آون از وضعیت مطلوب‌تری برخوردار بود. همچنین با‌ توجه به ثبات زنده‌مانی بذر گیلاس وحشی در طی روند کاهش رطوبت، آستانه تحمل به خشکی خاصی برای آن قابل تعریف نیست، بنابراین نمی‌توان رطوبت بحرانی معینی را برای بذر این گونه تعیین کرد