تأثیر دو نوع تمرین شدید تناوبی و مقاومتی بر فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز هیپوکمپ و سطح سرمی مالون‌دی‌آلدهید و ظرفیت آنتی‌اکسیدان تام موش‌های صحرایی

زمینه و هدف: شناخت فشارهای فیزیولوژیکی مرکزی و محیطی تمرین، عامل مهمی در طراحی مناسب برنامه­های تمرینی است. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر تمرین تناوبی و مقاومتی شدید بر فعالیت آنزیم سوپراکسیددیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) هیپوکمپ و سطوح سرمی مالون­دی­آلدهید (MDA) و ظرفیت آنتی­اکسیدان تام (TAC) موش­های صحرایی نر ویستار بود. روش بررسی: تعداد 20 سر موش­ (با وزن 19/17±19/205 گرم) پس از یک هفته آشناسازی به­طور تصادفی به سه گروه: کنترل (N=6)، تمرین مقاومتی شدید (N=7) و تمرین تناوبی شدید (N=7) تقسیم شدند. پروتکل 10 هفته­ای (پنج جلسه در هفته) تمرین تناوبی شامل باردهی فزاینده غیرخطی بود که به هفت تکرار یک دقیقه­ای دویدن بر روی نوارگردان با سرعت 80-75 متر در دقیقه و سه دقیقه استراحت در هفته­های پایانی رسید. تمرین مقاومتی شدید نیز به­ طور فزاینده غیرخطی به حمل وزنه­ای معادل 250 درصد وزن بدن بر روی نردبان در هفته­های پایانی رسید. میزان فعالیت SOD و GPX هیپوکمپ و سطوح MDA و TAC سرم به روش اسپکتروفتومتری اندازه­گیری شد. یافته­ها: میزان فعالیت SOD و GPX هیپوکمپ در گروه­های تمرین تناوبی  و مقاومتی  شدید تغییر معناداری نیافت (05/0P>). اما سطوح TAC و MDA سرم گروههای تناوبی (001/0P=) و مقاومتی  (001/0P=  TAC:؛002/0MDA: P=) نسبت به گروه کنترل افزایش معناداری داشت. نتیجه­گیری: به نظر می­رسد که هیپوکمپ از فشار بالای تمرینات غیرخطی قدرتی و تناوبی تأثیر کمتری می­پذیرد؛ که می­تواند ناشی از تأثیرپذیری کمتر و یا سازش­پذیری هیپوکمپ با دوره­های طولانی تمرینات غیرخطی باشد. با این حال، افزایش معنی­دار MDA همگام با TAC در سرم حاکی از فشار سیستمیک بالای این نوع تمرینات است که با شیوه باردهی غیرخطی خنثی می­شود.