تأثیر درمان شناختی-رفتاری به شیوه گروهی بر افسردگی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن: پی‌گیری چهار ماهه

  سابقه و هدف: پژوهش‌های متعدد حاکی از این است که افسردگی به عنوان یک عامل خطر اساسی قابل تغییر در تداوم کمردرد نقش دارد. این پژوهش با هدف بررسی اثر درمان شناختی-رفتاری به شیوه گروهی بر کاهش افسردگی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن انجام گرفت.   مواد و روش ‌ ها: در یک بررسی آزمایشی با پیش‌آزمون، پی‌آزمون و پی‌گیری با گروه شاهد، تعداد 35 بیمار با تشخیص کمردرد مزمن از مراکز درمانی مناطق 1، 2 و 3 شهر تهران به صورت تصادفی در دست‌رس انتخاب شده‌اند و نیز به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و یک گروه شاهد گماشته شدند. آزمودنی‌های سه گروه، خرده مقیاس افسردگی مقیاس‌های افسردگی، اضطراب و استرس ( DASS ) را در سه مرحله پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پی‌گیری تکمیل کردند. درمان شناختی-رفتاری به شیوه گروهی طی 8 جلسه یک بار در هفته بر روی گروه‌های آزمایش اجرا شد.   یافته ‌ ها: نتایج تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر نشان داد که درمان شناختی-رفتاری به شیوه گروهی باعث کاهش معنادار نمرات میانگین افسردگی گروه‌های آزمایش در مقایسه با گروه شاهد شد (05/0 P< ).   نتیجه ‌ گیری: طبق نتایج این پژوهش، درمان شناختی-رفتاری به شیوه گروهی روش مؤثری برای کاهش افسردگی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن است.