تأثیر تمرین تناوبی با شدت‌های مختلف روی سطوح پلاسمایی اورکسین A-، نیمرخ لیپیدی و استقامت قلبی تنفسی زنان دارای اضافه‌وزن و چاق

هدف کلی پژوهش حاضر بررسی تأثیر دو شیوۀ تمرین تناوبی با شدت بالا و متوسط روی سطوح پلاسمایی اورکسین-A، نیمرخ لیپیدی و استقامت قلبی- تنفسی زنان دارای اضافه‌وزن و چاق بود. 24 زن با دامنۀ سنی 45-25 سال به شکل داوطلبانه و غیرتصادفی به سه گروه تمرین تناوبی با شدت زیاد (9n=،kg/m2  45/3 ±61/29(BMI=، شدت متوسط (8n= ؛ kg/m2  83/3 ± 19/28 BMI=) و کنترل (7n= ،kg/m2 71/4 ± 18/29BMI=) تقسیم شدند. برنامۀ تمرینی به مدت 8 هفته/ سه جلسه در هفته با شدت90-75% برای گروه HIIT و80-60%ضربان قلب بیشینه برای گروهMIIT اجرا شد. نتایج حاکی از کاهش معناداری در سطوح کلسترول تام و افزایش معناداری در استقامت قلبی- تنفسی گروه‌های تمرینی بود (05/0P≤). از سوی دیگر، افزایش و تغییراتی در سطوح پلاسمایی اورکسین، کاهش تری‌گلیسیرید، LDL و درصد چربی بدن در گروه‌های تمرینی در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد، اما این تغییرات از نظر آماری معنادار نبود (05/0≤P). همچنین سطوح HDL در گروه HIIT افزایش و در گروه MIIT کاهش نشان داد، که در هیچ‌کدام از گروه‌ها این تغییرات معنادار نبود (05/0≤P). به‌نظر ‌می‌رسد تمرین تناوبی با شدت‌های مختلف موجب افزایش سطوح پلاسمایی اورکسین و بهبود برخی شاخص‌های نیمرخ لیپیدی، درصد چربی بدن و استقامت قلبی تنفسی در زنان دارای اضافه‌وزن و چاق شده است، اما این بهبودی در گروه HIIT بارزتر بود.