تأثیر تمرینات ترکیبی )تعادلی و مقاومتی( بر تعادل، انعطاف‌پذیری و عملکرد حرکتی بیماران مرد مبتلا به پارکینسون

بیماری پارکینسون یک عارضه‌ی پیش‌رونده‌ی مزمن است که سیستم عصبی مرکزی را تحت تأثیر قرار می‌دهد و با ایجاد اختلال در عقده‌های قاعده‌ای مغز، مشکلات حرکتی زیادی را در بیماران ایجاد می‌کند. هدف این تحقیق، بررسی تأثیر تمرینات ترکیبی )تعادلی و قدرتی( بر تعادل، انعطاف‌پذیری و عملکرد حرکتی بیماران مرد مبتلا به پارکینسون بود. تعداد 22 نفر از بیماران مبتلا به پارکینسون شهرستان اصفهان به‌صورت در دسترس انتخاب و داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند که به‌صورت تصادفی در دو گروه تجربی (11 نفر) و گروه کنترل (11 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی به‌مدت 10 هفته به انجام برنامه‌ی تمرینی منتخب پرداختند. قبل و بعد از دوره‌ی تمرینی، تعادل ایستا (چشمان باز و بسته)، انعطاف‌پذیری (آزمون بشین و برس) و عملکرد حرکتی (با پرسش‌نامه‌ی UPDRS) تمامی بیماراناندازه‌گیری و نتایج با استفاده از t وابستهو مستقل٬ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. در بیماران گروه تجربی،  تعادل (پای برتر و غیربرتر و در هر دو حالت چشمان باز و بسته)،انعطاف‌پذیری و عملکرد حرکتی بعد از مداخله‌ی تمرینی به‌طور معناداری بهبود یافت (P< 0.05). در متغییر های فوق،  تفاوت معناداری بین دو گروه تجربی و کنترل مشاهده شد  .(P< 0.05) از یافته‌های تحقیق می‌توان نتیجه‌گیری کرد که تمریناتمقاومتی و تعادلی باعث بهبود تعادل، انعطاف‌پذیری و عملکرد حرکتی در بیماران مبتلا به پارکینسون شده‌است. بنابراین می‌تواند به‌عنوان یک مداخله‌ی تمرینی برای این دسته از بیماران توصیه شود.