تأثیر تمرینات استقامتی و مقاومتی بر میزان فعالیت استیل‌کولین‌استراز G4 در عضلات تند و کندانقباض موش‌های صحرایی

   این پژوهش با هدف تعیین اثر هشت هفته تمرین استقامتی و مقاومتی بر میزان فعالیت استیل­کولین­استراز نوعG4  در عضلات خم‌کنندة دراز انگشت شست (FHL) و نعلی موش­های صحرایی انجام گرفت. تعداد 24 سر موش صحرایی نر ویستار (سن 10 هفته و وزن 961/8±94/171گرم) به­صورت تصادفی به سه گروه کنترل، تمرین استقامتی و مقاومتی تقسیم شدند. گروه تمرین استقامتی و مقاومتی به مدت هشت هفته و هفته­ای پنج جلسه تمرینات خود را اجرا کردند. تمرینات مقاومتی شامل بالا رفتن از نردبان­های مخصوص به ارتفاع 1متر و 26 پله با حمل یک وزنه بود. نتایج نشان داد که میزان فعالیت استیل­کولین­استرازG4 در عضلات تند گروه‌های تمرین مقاومتی و استقامتی در مقایسه با گروه کنترل به­صورت معنا‌دار (به­ترتیب 045/0=P و 015/0=P) افزایش یافت، ولی تفاوت معنا‌داری در میانگین میزان فعالیت استیل­کولین­استرازG4 بین گروه‌های تمرین مقاومتی و استقامتی در عضلۀ تندانقباض مشاهده نشد (838/0=P). در عضلات کندانقباض نیز میزان فعالیت استیل­کولین­استرازG4 گروه تمرین مقاومتی به­صورتی معنا‌داری بالاتر از گروه‌های کنترل و تمرین استقامتی بود (به­ترتیب 003/0=P و 005/0=P)؛ ولی تفاوت معنا‌داری بین میانگین میزان فعالیت استیل­کولین­استرازG4 گروه‌های کنترل و تمرین استقامتی مشاهده نشد (958/0=P). به‌نظر می­رسد تمرین مقاومتی پژوهش حاضر تأثیر بارزی در میزان فعالیت استیل­کولین­استرازG4 در هر دو نوع عضله داشته است که احتمالاً حاکی از اهمیت این نوع تمرینات در سازگاری‌های این عضلات باشد. پاسخ تارهای نوع تندانقباض به هر دو نوع تمرین ممکن است به­دلیل تأثیرپذیری بیشتر این عضلات به محرک­های تمرینی باشد.