تأثیر برنامه مراقبت حمایتی بر داغدیدگی در زنان با سقط زودرس

مقدمه: شکست در انجام وظایفی همچون تولید مثل، منجر به کاهش اطمینان به خود و تشدید فرآیند داغدیدگی می‌شود. برنامه مراقبت حمایتی بر تجربیات زن از سقط، برگشت به زندگی عادی و نگرانی در مورد حاملگی بعدی تأکید می­کند. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر برنامه مراقبت حمایتی بر داغدیدگی در زنان با سقط زودرس انجام شد. روش‌کار­: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1395 بر روی 60 زن دچار سقط بستری در بخش زنان بیمارستان‌های ام البنین (س)، امام رضا (ع) و قائم (عج) مشهد انجام شد. برای زنان گروه مداخله، سه جلسه آموزشی مبتنی بر تئوری سوانسون برگزار شد. در گروه کنترل، مراقبت‌های معمول بخش انجام شد. قبل از مداخله، 4 و 8 هفته پس از سقط، پرسشنامه داغدیدگی پس از سقط توسط زنان هر دو گروه تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه 5/11) و آزمون‌های تی مستقل، من ویتنی، تحلیل واریانس با اندازه­های تکراری، کای اسکوئر و دقیق کای اسکوئر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته­ها: میانگین نمره داغدیدگی زنان گروه مداخله، در هر دو مرحله­ 4 هفته و 8 هفته بعد از سقط زنان به‌طور معنی­داری کمتر از زنان گروه کنترل بود (001/0>p). بر اساس نتایج تحلیل واریانس با اندازه­های تکراری، طی مراحل مختلف سنجش داغدیدگی، تفاوت نمره زنان گروه مداخله از نظر آماری معنی‌دار بود (001/0>p)، ولی در گروه کنترل از نظر آماری معنی­دار نبود (899/0=p). نتیجه­گیری: برنامه مراقبت حمایتی مبتنی بر تئوری سوانسون، می­تواند داغدیدگی زنان دچار سقط را کاهش دهد.