تأثیر افزودن منابع معدنی، کیلات و نانو آهن به جیره بر عملکرد، ذخیره آهن در بافت‌ها و کیفیت گوشت بلدرچین‌ ژاپنی

به‌منظور بررسی اثرات افزودن سطوح مختلف منابع نمک معدنی، کیلات و نانو آهن به جیره بر عملکرد، ذخیره آهن در بافت­ها و کیفیت گوشت بلدرچین ژاپنی، آزمایشی با تعداد 400 قطعه بلدرچین ژاپنی نر در قالب طرح کاملاً تصادفی با 10 تیمار آزمایشی و چهار تکرار انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل یک جیره پایه فاقد مکمل آهن (شاهد) و جیره­های­ پایه مکمل‌شده با سطوح 60، 90 و120 میلی­گرم در کیلوگرم سولفات، کیلات و نانو آهن بودند. پرندگانی که با مقدار 120 میلی‌گرم در کیلوگرم کیلات آهن تغذیه شدند، افزایش وزن بیشتری نسبت به گروه‌های شاهد، 60 و 120 میلی‌گرم سولفات داشتند )05/0>(P. تغذیه 90 و 120 میلی­گرم نانو آهن باعث بهبود ضریب تبدیل خوراک در مقایسه با گروه‌های شاهد، سولفات و 60 میلی‌گرم کیلات آهن شد )05/0>(P. پرندگانی که با 90 و  120 میلی‌گرم در کیلوگرم کیلات و 120 میلی گرم نانو آهن تغذیه شدند، دارای آهن بیشتری در گوشت سینه نسبت به گروه­های سولفات و شاهد بودند )05/0>(P. گروه 120 میلی‌گرم در کیلوگرم کیلات آهن ظرفیت نگهداری آب بیشتری را نسبت به تیمارهای شاهد، 60 و 90 میلی‌گرم سولفات، 60 میلی‌گرم کیلات و 90 میلی‌گرم نانو آهن و مقدار مالون دی آلدهید کمتر از گروه شاهد و 60 میلی‌گرم سولفات آهن داشت )05/0>(P. گروه 120 میلی­گرم نانو آهن، میزان آهن کبد و سرم خون بیشتر و افت ناشی از پخت کمتر در مقایسه با تیمار شاهد داشت )05/0>(P. در پژوهش حاضر، اشکال و سطوح مختلف آهن، بر پارامترهای مورد بررسی، اثر متغیری داشتند.