تأثیر آسپرین و ایبوپروفن بر تکثیر سلول‌های سرطانی دهانه رحم (Hela) در مقایسه با سلول‌های غیرسرطانی (Hek293) در محیط کشت سلولی

زمینه و هدف: مطالعات نشان داده‌اند داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی می‌توانند بر رشد و تکوین سرطان تأثیر‌گذار باشند. این مطالعه با هدف تعیین اثرات آسپرین و ایبوپروفن بر زنده‌مانی سلول‌های سرطانی دهانه رحم  (Hela) در مقایسه با سلول‌های غیرسرطانی(Hek293)  انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی - آزمایشگاهی، سلول‌های سرطانی دهانه رحم (Hela) و سلول‌های غیرسرطانی (Hek293) به‌طور تصادفی به گروه کنترل و گروه‌های در مواجهه با آسپرین و یا ایبوپروفن (با دوزهای 01/0، 1/0، 1 و 10 میلی‌گرم برمیلی‌لیتر) تقسیم‌ شدند. 24ساعت پس از مواجهه با داروها، زنده‌مانی سلول‌ها به روش سنجش MTT اندازه‌گیری شد. داده‌ها با استفاده از روش آماری آزمون واریانس یک‌طرفه بین گروه‌ها تحلیل شدند. یافته‌ها: زنده‌مانی سلول‌های Hela در مواجهه آسپرین (با دوزهای 01/0، 1/0، 1 و 10 میلی‌گرم برمیلی‌لیتر)، دچار کاهش معنی‌داری شد (به ترتیب با 05/0p<، 001/0p<، 001/0p< و 001/0p<)؛ هرچند زنده‌مانی سلول‌های Hek293 در مقایسه با گروه کنترل، دچار تغییر معنی‌داری نشد. زنده‌مانی سلول‌های Hela در گروه‌های دریافت‌کننده ایبوپروفن (با غلظت‌های 1/0، 1 و 10 میلی‌گرم برمیلی‌لیتر) دچار کاهش معنی‌داری شد (به ترتیب با 05/0p<، 001/0p< و 001/0p<) و زنده‌مانی سلول‌های Hek293 تنها در گروه مواجهه با ایبوپروفن (با دوز 10 میلی‌گرم برمیلی‌لیتر) نسبت به گروه کنترل، کاهش معنی‌داری داشت (001/0p<). نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد آسپرین و ایبوپروفن می‌توانند اثر سیتوتوکسیک بر سلول‌های سرطانی رحم داشته باشند، در‌حالی‌که بر سلول‌های غیرسرطانی اثرات سیتوتوکسیک قابل‌توجهی ندارند.