تأثیرات اجتماعی و اقتصادی نوسازی بافت های فرسوده ی شهری ناشی از سیاستگذاری تجمیع قطعات ( مطالعه ی موردی: بافت فرسوده ی منطقه ی ۱۵ شهر تهران )

مقاله­ی حاضر «شناسایی و تحلیل اثرات نوسازی بافت­های فرسوده ناشی از سیاستگذاری تجمیع قطعات، در ابعاد اجتماعی– اقتصادی»، است.این تحقیق به روش پیمایش انجام گرفته است و با ابزار پرسشنامه و روش نمونه­گیری طبقه­ای و تصادفی، داده­ها جمع­آوری و بررسی شده­اند. جامعه آماری تحقیق، شهروندان 24 تا 80ساله ساکن در منطقه­ی 15 شهرداری تهران تعریف شده­اند. در مبانی نظری تحقیق تلاش شده است از رویکردهای شناخته شده مانند کارکردگرایی و توسعه شهری استفاده شود و سپس بر اساس یافته­های نظری مدل عملیاتی تحقیق ترسیم گردید. پس از گردآوری داده‌ها، به کمک روش­های آماری و با استفاده از نرم­افزار spss، داده‌ها مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفته‌اند. با استفاده از آزمون پیرسون اثرات تجمیع بافت نوسازی شده، بر روی ابعاد اجتماعی و اقتصادی مورد تحلیل قرار گرفت. یافته­ها نشان می­دهد بیشترین رابطه­ی معنا دار در بعد اجتماعی تأثیر در سطح حس تعلق مکانی(335/0) مشارکت(334/0)، امنیت(211/0)، خدمات اجتماعی(166/0) است و بعد از آن بیشترین رابطه­ی معنا دار در بعد اقتصادی و به ترتیب  شامل تأثیر در مالکیت زمین و مسکن(269/0)، سرمایه­گذاری(129/0) و درآمد و هزینه(106/0) است. دریافته­های کاربرد روش تحلیل مسیر نتایج نشان می­دهد که در بیشترین و قوی‌ترین اثرات تجمیع بافت نوسازی شده، می‌توان به اثر مستقیم رضایت از تجمیع بر متغیرهای تمایل به مشارکت (406/0) احساس امنیت (340/0) زمین و مسکن(487/0) درآمد و هزینه(380/0)، خدمات اجتماعی(318/0) اشاره کرد.