تأثیرآرام‌سازی بنسون بر میزان‌ اضطراب ‌و کیفیت‌ زندگی بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک‌پذیر

چکیده: مقدمه و هدف: سندرم‌ روده‌ تحریک‌پذیر شایع‌ترین اختلال عملکردی روده‌ای است و روده و مغز با هم در این سندرم درگیر هستند. درمان ترکیبی طبی ـ آرا م‌سازی جهت کاهش اضطراب و بهبود کیفیت زندگی در این بیماران پیشنهاد شده است، لذا این پژوهش با هدف تعیین تأثیر انجام آرام‌سازی بنسون بر میزان‌ اضطراب ‌و کیفیت‌ زندگی بیماران مبتلا به سندرم روده‌ تحریک‌پذیر انجام گرفته است. مواد و روش‌ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی است که در سال 1383 بر روی 30 بیمار مراجعه کننده به درمانگاههای شهید فقیهی و مطهری شیراز انجام گرفت. این بیماران مبتلا به سندرم روده‌ تحریک‌پذیر بوده و از ابتلاء به بیماری‌ آنها حداقل‌ 3 ماه‌ گذشته و تحت‌ برنامه‌ درمانی‌ یکسان‌ سندرم‌ روده ‌تحریک‌پذیر قرار داشته‌ و هیچ‌ درمان‌ دیگری‌ مثل‌ هیپنوتیزم‌ و هموپاتی دریافت نمی‌کردند و هیچ یک‌ از نمونه‌ها به بیماری‌ گوارشی‌ دیگر یا بیماری‌ روانی‌ شناخته‌ شده‌ای‌ مبتلا نبودند.بیماران به طور تصادفی به دو گروه کنترل (15نفر) و آزمایش (15نفر) تقسیم شدند. گروه کنترل و آزمایش برنامه درمانی یکسانی داشتند و تفاوت آنها تنها در به کار گیری آرام‌سازی بنسون به مدت 3 ماه به وسیله گروه آزمایش بود . میزان‌ اضطراب ‌و کیفیت‌ زندگی کلیه بیماران با استفاده از دو پرسشنامه، یکی پرسشنامه ‌سنجش میزان اضطراب(اسپیل‌ برگر) و دیگری پرسشنامه‌ کیفیت‌ زندگی در رابطه با بیماران سندرم روده تحریک‌پذیر قبل، یک هفته و سه ماه پس از مداخله اندازه‌گیری و مقایسه شد . داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های آماری مجذور کای، تحلیل واریانس داده‌های مبتنی بر تکرار و من ویتنی تجزیه و تحلیل گردید. یافته‌ها: قبل از مداخله دو گروه از نظر میزان اضطراب تفاوت آماری معنی‌داری نداشتند و از نظر ابعاد کیفیت زندگی به جز بعد ارتباطات بین فردی اختلاف آماری معنی‌داری وجودنداشت. یک هفته پس از مداخله کاهش میانگین اضطراب در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل به اختلاف آماری معنی‌داری نرسید و درمورد کیفیت زندگی در گروه آزمایش افزایش آماری معنی‌داری در ابعاد عدم آرامش، نگرانی از سلامت، عملکرد اجتماعی و ارتباطات بین فردی مشاهده شد(05/0 = p) و در سایر ابعاد تفاوت آماری معنی‌داری بین دو گروه مشاهده نشد. سه ماه بعد در گروه آزمایش میزان اضطراب نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌داری داشته و در مورد کیفیت زندگی این گروه در ابعاد عدم آرامش، تداخل با فعالیت، تصورجسمی‌ازخود، نگرانی از سلامت، پرهیز غذایی، عملکرد اجتماعی و ارتباطات بین فردی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌داری داشته(001/0 = p) و در بعد ارتباط جنسی کاهشی نسبت به گروه کنترل مشاهده نشد. تغییرات معنی‌داری در میزان اضطراب و کیفیت زندگی گروه کنترل در این فاصله زمانی ایجاد نشده و می‌توان گفت وضعیت این گروه تقریباً ثابت و یا بدتر شده است. نتیجه‌گیری: انجام آرام‌سازی بنسون با بهبود اضطراب در بیماران سندرم‌ روده‌ تحریک‌پذیر موجب ارتقای کیفیت زندگی در این بیماران می‌شود، لذا پیشنهاد می‌شود به عنوان بخشی از برنامه‌های درمانی این بیماران مد نظر قرار گیرد. واژه‌های کلیدی:آرام‌سازی بنسون، کیفیت زندگی، سندرم‌ روده‌ تحریک‌پذیر