بهینه‌سازی میل‌مهار در پایدارسازی گودبرداری‌ با استفاده از الگوریتم ژن‌شناختی

در طی دهه اخیر روش پایدارسازی شیب‌های خاکی با استفاده از مهارها موردتوجه زیادی قرارگرفته است. بهینه‌سازی مهارها در پروژه‌های گودبرداری می‌تواند منجر به کاهش هزینه‌ی چشمگیری شود. این بهینه سازی‌ها با روش سعی و خطا انجام می‌شود و ازاین‌رو در بسیاری از موارد طرح کاملاً بهینه‌ای به دست نمی‌آید. هدف از این مطالعه بررسی پایداری شیب‌های مختلف با استفاده از الگوریتم ژن‌شناختی به منظور دست‌یابی به طول بهینه المان‌های مسلح کننده‌ خاک با توجه به پارامترهای مختلف است. در این تحقیق یک کد رایانه‌ای طراحی‌شده است و در الگوریتم ژن‌شناختی نرم‌افزار متلب اجرا شد و میزان درصد کاهش طول مهارها با توجه به پارامترهای مقاومت برشی خاک مشخص شده است. طراحی این کد به‌گونه‌ای است که یک کاربر بدون اطلاع از مفاهیم الگوریتم ژن‌شناختی، به‌سادگی بتواند بهینه‌سازی مهارها را انجام دهد. مطالعه موردی این تحقیق در خاک‌ منطقه مرکزی مشهد و اطراف حرم مطهر امام رضا (ع) انجام شده است. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که تغییر قطر میل‌گردها اثر چشمگیری بر مجموع طول مهارها ندارد بلکه تغییر در قطر چال حفاری باعث کاهش طول بیشتری در مهارها می‌شود.