بهینه‌سازی مدل خرپایی روش بست و بند در تیرهای عمیق با بازشو

اخیراً استفاده از روش بست و بندپانویس{s‌t‌r‌u‌t a‌n‌d t‌i‌e m‌e‌t‌h‌o‌d} برای طراحی مستقیم تیرهای عمیق با و بدون بازشو گسترش یافته است؛ به طوری که بسیاری از آیین‌نامه‌های معتبر، روش مذکور را جایگزین روش‌های طراحی پیشین کرده‌اند. لیکن پژوهش‌های صورت‌گرفته در این زمینه نشان می‌دهد که این روش قادر به مدل‌سازی دقیق رفتار تیرهای عمیق، به خصوص تیرهای عمیق با بازشو نیست. برخی از معایب این روش به علت عدم انطباق خرپای فرضی روش بست و بند و نواحی تنش واقعی سازه ایجاد می‌شود. استفاده از روش‌بهینه‌سازی همگن کامل F‌H پانویس{f‌u‌l‌l h‌o‌m‌o‌g‌e‌n‌i‌z‌a‌t‌i‌o‌n} برای تعیین مدل خرپایی روش بست و بند را می‌توان از جمله راه‌های اصلاح آن دانست. در این پژوهش با هدف بررسی روش F‌H، ۴ تیر عمیق بتن مسلح با بازشو ساخته و آزمایش شده‌اند. این نمونه‌ها شامل ۲ نمونه‌ی بتن مسلح و ۲ نمونه‌ی بتن مسلح با الیاف فولادی بوده‌اند. خرپای مدل بست و بند نمونه‌های بتن مسلح براساس الگوی حاصل از روش بهینه‌سازی F‌H تعیین و بر این اساس نمونه‌ها طراحی و ساخته شده‌اند. نتایج استفاده از روش F‌H نشان داده است که تیرهای بتن مسلح که خرپای اولیه‌ی آنها با استفاده از روش بهینه‌سازی همگن کامل تعیین شده بود، با کمینه‌ی تقویت ممکن بار مناسبی را تحمل کرده‌اند.