بهینه‌سازی فرآیند تولید نفت‌خام در یک مدل تصادفی و مقایسه آن با تولید در چارچوب قراردادهای بیع‌متقابل (مطالعه موردی: میدان درود)

قرارداد توسعه میدان درود یکی از قراردادهای بیع‌متقابل نسل اول است که در سال 1377 میان شرکت ملی نفت ایران و شرکت‌های نفتی الف (Elf) و آجیپ (Agip) منعقد گردید. هدف از این قرارداد افزایش تولید میدان از 140 هزار بشکه به 220 هزار بشکه در روز بود. در این مقاله برنامه تولید پیشنهادی شرکت‌ الف برای سالهای 2024-2000 با مسیر بهینه تولید نفت از میدان درود مقایسه شده است. مسیر بهینه تولید نفت از میدان درود در چارچوب یک مدل بهینه‌سازی پویای تصادفی استخراج گردید. این مسئله با روش تکرار تابع ارزش معادله بلمن و گسسته‌سازی متغیر حالت حل شده است. نتایج ین مطالعه نشان می‌دهد مسیر بهینه تولید روزانه نفت در هیچ یک از سناریوها با تولید پیشنهادی شرکت الف در چارچوب قرارداد بیع‌متقابل یکسان نیست و تولید انباشتی برنامه پیشنهادی شرکت الف بین 107 تا 360 میلیون بشکه کمتر از تولید بهینه است. لذا بر اساس نتایج این مقاله، چارچوب قراردادهای بیع‌متقابل نسل اول از جمله قرارداد بیع‌متقابل میدان درود بگونه‌ای است که در تولید بهینه از میدان اختلال ایجاد می‌نماید. دو دلیل اصلی انحراف تولید، انعطاف‌ناپذیری و توزیع نامناسب ریسک در قراردادهای نسل اول بیع‌متقابل است.