بررسی و مقایسه تاثیر زئولیت طبیعی و میکروسیلیس بر رفتار مکانیکی بتن های بازیافتی

تحقیق حاضر به بررسی مقایسه‌ای تاثیر استفاده از پوزولان‌های زئولیت طبیعی و میکروسیلیس بر مشخصات مکانیکی بتن‌های بازیافتی پرداخته است. بتن‌های بازیافتی، متشکل از سطوح مختلف جایگزینی درشت‌دانه‌های بازیافتی بتنی با درشت‌دانه طبیعی هستند. جهت بهبود کیفیت بتن‌های بازیافتی، پوزولان‌های معرفی شده در سطوح مختلفی با سیمان جایگزین شدند. جهت تعیین و مقایسه مشخصات مکانیکی بتن‌ها، 24 طرح اختلاط ساخته شد و آزمایش‌های مقاومت فشاری در سنین 7، 28 و 91 روزه، مقاومت کششی دو نیم‌‌شدن در سن 28 روزه، ضریب ارتجاعی در سن 28 روزه و سرعت امواج فراصوت در سن 28 روزه انجام شدند. نتایج نشان دادند که به طور کلی در بازه 28 روزه، استفاده از میکروسیلیس می‌تواند باعث شود تا بتن‌های 100% بازیافتی به مقاومت مطلوب 40 مگاپاسکالی دست یابند؛ در حالی که استفاده از زئولیت طبیعی نمی‌تواند منجر به کسب مقاومت هدف طراحی گردد. استفاده از سطح جایگزینی 10 درصدی میکروسیلیس به ویژه در بتن‌های حاوی 25% مصالح بازیافتی باعث گردید تا رفتار مکانیکی بتن‌های بازیافتی به میزان چشم‌گیری به بتن‌های معمولی نزدیک گردد؛ هر چند که سطح جایگزینی 10% زئولیت نیز در تامین برخی از خواص مکانیکی بتن‌های بازیافتی مطلوب بوده ولی خواص مکانیکی بتن‌های بازیافتی حاوی این پوزولان به میزان زیادی از ‌ بازیافتی حاوی میکروسیلیس ضعیف‌تر می‌باشد.