بررسی و مقایسه ادراک کارآموزان مامایی از اثربخشی شیوه‌های آموزشی یادگیری مبتنی بر تیم و آموزش مرسوم (سخنرانی) در زمینه مراقبت‌های کودکان

 پیش‌زمینه و هدف: ممکن است استفاده از شیوه‌های نوین آموزشی در افزایش سطح آگاهی، علاقه‌مندی و ادراک دانشجویان تأثیرگذار باشد. لذا برای ارزیابی این فرضیه مطالعه حاضر در نظر دارد تا نقش دو روش آموزشی یادگیری مبتنی بر تیم (TBL) و روش آموزش سنتی را بر سطح ادراک دانشجویان مامایی از مراقبت‌های کودکان موردبررسی قرار دهد.  مواد و روش کار: پژوهش حاضر یک مطالعه شبه تجربی است که بر روی دانشجویان دوره کارشناسی مامایی دانشگاه علوم پزشکی ارومیه در سال 93 - 1392 صورت پذیرفت. دانشجویان به‌طور تصادفی به دو روش آموزشی مبتنی بر تیم و یا روش سنتی مرسوم در کارآموزی بهداشت مادر و کودک تحت تعلیم قرار گرفتند. سپس ادراک کارآموزان مامایی در مورد اثربخشی دو روش مذکور مورد مقایسه قرار گرفت.  یافته‌ها: ادراک دانشجویان در خصوص سازمان‌دهی و برنامه‌ریزی واحد درسی، مهارت‌های ارتباطی و چگونگی ارتباط مدرس با دانشجو، نحوه ارائه تکالیف، برگزاری آزمون‌ها و ارزشیابی، روش‌های آموزشی و کمک‌آموزشی تکمیلی، نتایج حاصل از دوره آموزشی، تلاش و مشارکت وی در دوره آموزشی و مؤثر بودن روش آموزشی در روش TBL بهتر از روش آموزشی سخنرانی بود (05/0>p).  بحث و نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر به نظر می‌رسد در روش آموزشی TBL، ادراک کارآموزان از شیوه‌های آموزشی در زمینه مراقبت‌های کودکان بهتر از روش سخنرانی است.