بررسی و تحلیل فضای عمومی شهری با استفاده از مدل استنتاج منطق فازی (مورد شناسی: ناحیة 1 و 2 شهر زابل)

زندگی شهری یکی از نشانه‌های بارز نفوذ مدرنیته به زندگی جوامع بشری است و تعلق‌داشتن به جمع و حضور در فضاهای اجتماعی یکی از نیازهای زندگی انسان امروز است. در جوامع گوناگون، استفاده از فضاهای عمومی شهر برای افراد جامعه برحسبِ متغیّرهایی چون سن، جنس، گروه‌های اجتماعی، اقلیت‌های قومی و نژادی و ... متفاوت است و این عوامل بر میزان و نحوة حضور در فضاهای عمومی شهر تأثیر می‌گذارند. به‌طورکلی، هدف از بررسی و مطالعة فضاهای عمومی شهر زابل، بررسی و تحلیل وضعیت فضاهای عمومی در سطح شهر و پراکنش و نحوة استقرار فضاهای عمومی ‌‌است. در پژوهش حاضر تلاش بر این است که مساحت و سرانة کاربری‌های عمومی و سطح توسعه‌یافتگی آن‌ها بر‌اساس شاخص‌های انتخاب‌شده، بررسی شوند. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی است. جامعة آماری پژوهش قسمت‌هایی از شهر زابل شامل ناحیة 1 و 2 ‌‌می‌باشد که تقسیم‌بندی آن بر‌اساس طرح جامع شهر است. بررسی فضاهای عمومی شهر به‌وسیلة شاخص‌های اصلی و زیر‌شاخص ‌‌آن‌ها صورت‌گرفته و پیاده‌سازی و تحلیل یافته‌های پژوهش با استفاده از روش استنتاج منطق فازی انجام شد. نتایج در قالب خروجی ‌‌مدل‌ها، برای تبیین وضعیت موجود ‌‌کاربری‌های فضاهای عمومی ناحیه‌های یک و دو شهر زابل و انطباق با‌ وضعیت مطلوب و بهینه ارائه شد. نتایج تحقیق نشان داد که هیچ‌گونه ارتباط معنی‌داری بین ابعاد انسانی و کالبدی فضای عمومی در ناحیه‌های مورد بررسی وجود ندارد. همچنین شاخص کلی فضای عمومی نیز فقط با بُعد انسانی توسعه دارای رابطة معنی‌داری است (RPS,HPS=0/821) و با بُعد کالبدی آن‌ هم‌خوانی و ارتباط معنی‌داری ندارد (RPS,SPS=0/314).