بررسی ویژگی‌های نحوی، معنایی و کاربردشناختی ساختار «فعل‏تصریف‏ـ‏ فعل‏‏تصریف» بر اساس دستور ساختاری و مقایسه آن با ساختارهای مشابه

این مقاله ساختار «فعل تصریف ـ‏ ‏‏فعل‌تصریف» (VinflVinfl) را در زبان فارسی بر اساس رویکرد شناختی دستور ساختاری (Lakoff, 1987; Goldberg, 1995; 2003; 2006) بررسی می­کند و هدف اصلی آن بررسی قدرت رویکرد دستور ساختاری در تبیین ساختارهایی است که از دو فعل متوالی تشکیل شده­اند. این دستور به شناسایی ساختارهای متعدد از منظر شعاعی پرداخته و با استفاده از شواهد صوری و معنایی آن­ها را از یکدیگر تمایز می­دهد. در این مقاله، از شواهد صوری و معنایی برای تمایز ساختار «فعل­تصریف‏ ـ ‏فعل­تصریف» از دیگر ساختارهای مشابه استفاده می‏شود. داده‏های این پژوهش (در حدود 1300 جمله نمونه) از داستان­ها، فیلم­های سینمایی و صفحات اینترنتی استخراج شده­اند و رویکردی توصیفی‏ـ‏تحلیلی برای مقایسه‏ ساختارهای متعدد به­کار رفته است. نگاشت بین مشخصه­های معنایی و دستوری ساختار «فعل‏تصریف‏ ـ‏ فعل‏‏تصریف» ترسیم شده و محدودیت­های معنایی همچون نفی­ناپذیری و نوع افعال شرکت­کننده در ساختارها مشخص شده است. پژوهش حاضر به این نتیجه رسید که در ساختار «فعل­تصریف‏ـ‏فعل­تصریف» معمولاً فعل نخست توصیفی برای فعل دیگر به دست می­دهد و فعل دوم معمولاً فعلی حرکتی است. از خصوصیات خاص آن می­توان به نفی­ناپذیری و تمایز آن از «فعل­تصریف و فعل­تصریف» اشاره کرد. همچنین، ساختار «فعل­تصریفـ‏فعل­تصریف» را با ساختارهای مشابه همچون «داشتن­تصریف‏ـ‏ فعل­تصریف»، «دادن­تصریف1–فعل­تصریف2»، «فعل (امر)–فعل(امر)» و ساختارهای اصطلاحی همچون «فعل (امر)ببینم»، «زدن تصریف–فعل‏تصریف» و غیره مقایسه کردیم. در مورد ساختار «داشتن­تصریف-فعل­تصریف» مشخص شد که ساختاری چند­معنا است و براساس بافت ممکن است به معنای استمراری، آغازی و آینده به­کار رود. مزیت این رویکرد نسبت به دیگر رویکردهای دستوری در این است که هرگاه مشخصات نحوی-معنایی یافت شود، ساختار جدیدی تعریف می­شود و بنابراین، ساختارهایی را که نامنظم خوانده می­شوند، بر خلاف آن دستورها به­خوبی تبیین می­کند.