بررسی وضعیت تخصیص بیماران اورژانسی قلب و عروق و داخلی در پایگاههای اورژانس شهر شیراز و ارائه الگوی بهینه با استفاده از مدل حمل و نقل

چکیده مقدمه: تصمیم­گیرندگان سلامت در تمام دنیا با منابع محدود و نیازهای نامحدود افراد جامعه رو به رو هستند. بنابراین تخصیص بهینه­ این منابع مخصوصاً در بخش سلامت و مهم­تر از آن در سیستم اورژانس امری ضروری به نظر می­رسد. هدف از انجام این پژوهش، تعیین میزان بهینه بودن تخصیص بیماران در پایگاه­های اورژانس شهر شیراز به بیمارستان­ها از طریق مدل حمل و نقل بود. روش‌ها: اﻳﻦ ﭘﮋوﻫﺶ، ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ­ای ﺗﻮﺻﻴﻔﻲ- ﺗﺤﻠﻴﻠﻲ است ﻛﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﻘﻄﻌﻲ اﻧﺠﺎم ﺷﺪ. جهت انجام این پژوهش سه نوع داده مورد نیاز بود: تعداد بیماران انتقال یافته از پایگاه­های اورژانس به بیمارستان­های دولتی، متوسط فاصله محل حادثه در محدوده پایگاه­های مختلف تا بیمارستان­های دولتی و تعداد تخت­های بخش اورژانس. سپس مدل حمل و نقل با توجه به داده­های به دست آمده در بالا، ساخته شد. آنگاه مدل را در برنامه Lingo  قرار داده و جواب­های بهینه به دست آمد. نتا‌یج: با توجه به داده­های به دست آمده از واحد اورژانس مرکزی مشخص شد که در شش ماه دوم سال 1388، تعداد بیماران دریافتی بیمارستان نمازی 4233­، بیمارستان فقیهی 1087، بهشتی 1999 و علی­اصغر 14 بوده است. پس از مدل­سازی با قرار دادن مدل در نرم افزار  Lingoنتایج تخصیص بیماران به این قرار بوده است: بیمارستان­های نمازی584، فقیهی 1529، بهشتی 3600 و علی اصغر1620. بحث و نتیجه‌گیری: براساس یافته­های به دست آمده از مدل­سازی بهینه بخش اعظم بیماران باید به بیمارستان­های بهشتی و علی­اصغر منتقل شوند که این امر بیانگر این است که بیمارستان­های فوق الذکر بایستی به لحاظ منابع انسانی و تجهیزات پزشکی مجهز شوند. واژگان کلیدی: تخصیص بهینه، اورژانس، مدل حمل و نقل