بررسی میزان شیوع کودک آزاری و نیز پیش‌بینی آن از طریق بررسی افسردگی و اضطراب والدین، سبک‏های دلبستگی و سلامت روانی نوجوانان پسر آنان

هدف پژوهش حاضر تعیین میزان شیوع کودک‏آزاری و همچنین، پیش‌بینی آن از طریق بررسی متغیرهای افسردگی و اضطراب والدین، سبک‏های دلبستگی و سلامت روانی نوجوانان پسر آنان می‏باشد. جامعۀ آماری شامل کلیۀ دانش آموزان پسر دورۀ راهنمایی شهر اردبیل بود. به منظور تعیین شیوع کودک‏آزاری یک مطالعه از نوع کاربردی و برای پیش‌بینی آن روش همبستگی از نوع تحلیل ممیز به کار رفته است. 2000 دانش‏آموز به روش نمونه‏گیری تصادفی چند مرحله‏ای برای شیوع شناسی و از بین آنان 200 دانش آموز که بالاترین نمره و 200 دانش آموز که پایین‏ترین نمره را گرفته بودند، برای آزمون فرضیه‏ها انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه‏های ضربه کودکی (CTQ)، افسردگی بک، اضطراب اسپیل برگر، سبک دلبستگی هازان و شیور و مقیاس تجدیدنظر شده نود سؤالی علائم روانی (SCL 90 – R) می‏باشد. برای تحلیل داده‏ها علاوه بر روش‏های آمار توصیفی، روش تحلیل ممیز نیز مورد استفاده قرار گرفت. براساس نتایج به طورکلی، 85/14درصد آزمودنی‏ها در معرض کودک آزاری بالاتر از متوسط قرار گرفته بودند و کودک‏آزاری عاطفی شایع‏ترین نوع بود. همچنین، کودک آزاری را می‏توان از طریق متغیرهای افسردگی و اضطراب والدین، سبک‏های دلبستگی و سلامت روانی فرزندان پیش‏بینی نمود. از سوی دیگر با توجه به اثرات مخرب کودک آزاری، با انجام دادن پژوهش و شناسایی عوامل پیش‏بینی‏کنندۀ آن می‏توان اقدامات مداخله‏ای لازم را به منظور پیشگیری از وقوع آن انجام داد.