بررسی میزان شیوع انگل‌های خونی در شتران شهرستان زابل در سال 1387

با توجه به اینکه پرورش شتر در نواحی وسیعی از ایران رایج می­باشد و حیوان فوق در انتقال برخی از بیماری­های مشترک به سایر نشخوارکنندگان و همچنین انسان دارای اهمیت می­باشد، ضرورت مطالعه حاضر احساس می­گردید. در این بررسی، علاوه بر آلودگی به انگل­های خونی در شترهای شهرستان زابل، ارتباط میان آلودگی و عواملی نظیر سن، جنسیت و محل نگه­داری شترهای مورد مطالعه از نظر جغرافیایی نیز مورد توجه قرار گرفته است. بدین منظور 113 نمونه خونی از نقاط مختلف شهرستان زابل تهیه و جهت بررسی به آزمایشگاه انگل­شناسی دانشکده دامپزشکی منتقل گردید. نتایج نشان داد که 09/30% از شترهای مورد مطالعه، مبتلا به انگل­های خونی می­باشند که در این بین آلودگی به تریپانوزوما اوانسی با 47/19% بیشترین میزان بود و پس از آن به­ترتیب، آلودگی به گونه­های تیلریادر20/6%، آلودگی به انواع گونه­های بابزیا در 54/3% و ابتلا به میکروفیلر خونی در 88/0% موارد مشاهده گردید. در بررسی آماری انجام شده ارتباط معنی­داری بین آلودگی و متغیرهای سنو جنسیت مشاهده نشد. بنابراین با توجه به حضور انگل­های خونی در شترهای منطقه و همچنین اهمیت بندپایان در انتقال آنها، می­توان جهت کنترل آلودگی­های فوق علاوه بر درمان دام­های مشکوک به آلودگی، به مبارزه با این بندپایان نیز اقدام نمود.