بررسی میزان شیوع انتروبیوس ورمیکولاریس و فاکتورهای مرتبط با آلودگی در کودکان دبستانی شهرستان بوشهر در سال 1391

زمینه: انتروبیوس ورمیکولاریس (اکسیور) یکی از نماتودهای انگلی انسان بوده و در سکوم و نواحی انتهایی دستگاه گوارش ساکن می‌‌باشد. تخمین زده می‌‌شود که حدود یک میلیارد نفر در دنیا به این انگل آلوده باشند و آلودگی در کودکان شایع‌ تر از سایر سنین می‌‌باشد. بررسی حاضر به منظور تعیین شیوع اکسیور و تأثیر برخی عوامل و فاکتورهای مرتبط در میان دانش‌آموزان مدارس ابتدایی شهر بوشهر انجام گرفت. مواد و روش‌ها: پس از هماهنگی با سازمان آموزش و پرورش منطقه، تعداد 12 دبستان از 6 منطقه مختلف شهر به‌ صورت دو مرحله‌‌ای انتخاب و 203 دانش‌آموز دختر و پسر در مقاطع مختلف تحصیلی، با استفاده از تست گراهام مورد بررسی واقع شدند. بدین صورت که پس از ارائه آموزش‌‌های لازم به والدین دانش‌‌آموزان در مورد نحوه صحیح نمونه‌‌گیری و تحویل وسایل مورد نیاز، نمونه‌‌ها جمع‌آوری و تحت بررسی میکروسکوپیک قرار گرفت. نتایج به ‌دست آمده با استفاده از نرم‌ افزار  SPSSویرایش 18 و آزمون آماری مناسب، آنالیز گردید. یافته‌ها: حدود 3/13 درصد افراد مورد مطالعه (9/7 درصد پسر و 4/5 درصد دختر)، به اکسیوریازیس مبتلا بودند. بالاترین شیوع در کودکان مقطع 5 تحصیلی به دست آمد. بین علایمی همچون آبریزش دهان، مکیدن انگشت، جویدن ناخن و جنسیت افراد، رابطه معنی‌داری به دست نیامد ولی در مورد داشتن دندان قروچه موقع خواب، این ارتباط کاملاً معنی‌‌دار بود. با افزایش تعداد اعضای خانواده، میزان آلودگی به اکسیور نیز افزایش داشت. نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه شیوع اکسیور در میان کودکان دبستانی منطقه مورد بررسی نسبتا ًقابل ملاحظه بود و با علم به اینکه این انگل باعث اختلال در خواب، عدم رشد کافی جسمانی، کاهش یادگیری و افت تحصیلی در کودکان می‌‌شود، لذا پیشنهاد می‌‌شود در خصوص ارتقای سطح بهداشت منطقه و برگزاری دوره‌ های آموزشی به والدین کودکان در مورد نحوه انتقال و اقدامات پیشگیری، اقداماتی اساسی صورت گیرد.