بررسی مقایسه ای یافته های OCTدر ناحیه فووه آ چشم های مبتلا به تنبلی آنیزومتروپیک یکطرفه مقاوم به درمان با چشم سالم مقابل

مقدمه و اهداف در برخی از موارد، درمان تنبلی چشم منجر به بینایی کامل نمی شود. در معاینات اولیه بیمار با ابزار معمول هیچگونه ضایعه پاتولوژیک و ناهنجاریهای آناتومیک مشاهده نمی گردد. آیا این مسئله مربوط به نقص تکامل مسیر بینائی است یا ناشی از نقصان ساختار شبکیه؟ این پژوهش به منظور تعیین ضخامت فووه آ در چشم بیماران مبتلا به تنبلی آنیزومتروپیک یکطرفه مقاوم به درمان و مقایسه آن با چشم سالم مقابل طراحی شده است. مواد و روش ها در این مطالعه مشاهده ای مورد–شاهدی، تصویربرداری OCT با روش SD-OCT توسط دستگاه RTVue100 ساخت Optovue بر روی 40 بیمار ( 16 بیمار مذکر، 24 بیمار مونث، میانگین سنی 48/12 سال؛ دامنه سن 5 تا 40 سال ) مبتلا به تنبلی چشم آنیزومتروپیک یکطرفه مقاوم به درمان به عمل آمد و ساختار مورفولوژیک بافت فووه آ مشاهده و ضخامت آن با چشم سالم مقابل مقایسه گردید. یافته ها میانگین ضخامت کامل شبکیه در فووه آ چشم های مبتلا به تنبلی بیشتر از چشم های سالم به دست آمد (033/0=P). حداقل ضخامت کامل شبکیه (025/0=P)، حداقل ضخامت شبکیه داخلی (034/0=P)، و حداقل ضخامت شبکیه خارجی (028/0=P) ناحیه فووه ئولا چشم های مبتلا به تنبلی کمتر از مقادیر چشم های سالم به دست آمد. نتیجه گیری میانگین ضخامت کامل شبکیه و کمترین مقادیر ضخامت شبکیه کامل و شبکیه داخلی و شبکیه خارجی در ناحیه فووه آ از نظر آماری تفاوت قابل توجهی نشان می دهد. بر اساس مقادیر به دست آمده توسط OCT در دو گروه چشم های مبتلا به تنبلی چشم آنیزومتروپیک مقاوم به درمان و گروه چشم های سالم می توان نتیجه گرفت که ابتلا به تنبلی از نقطه نظر بالینی، تغییرات آناتومیک قابل توجهی در ضخامت فووه آ ایجاد نمی نماید.