بررسی مقایسه ای وضعیت نیروی انسانی شاغل با استانداردهای تشکیلاتی مورد عمل و اعلام فاصله با استاندارد

چکیده: همان­طور که می دانیم امروزه در بین منابع سازمانی،  «منابع انسانی» با   ارزشترین عامل و مهم ترین سرمایه هر سازمان است و در عصر جدید به انسان به عنوان «سرمایه بی پایان» و با ارزش می نگرند و نیروی انسانی  ،مبنا و ریشه اصلی بهبود   کیفیت و بهره وری هر سازمان  محسوب می گردند با این اوصاف درمی یابیم منابع انسانی، منبع استراتژیک  سازمانی و جزء مهم ولاینفک مباحث برنامه ریزی استراتژیک به حساب می آید با وجود اهمیت منابع انسانی ولزوم برنامه‌ریزی دراین خصوص واضح ومبرهن است که وضیغت نیروی انسانی شاغل با استانداردهای تشکیلاتی مورد عمل باید از ضابطه‌ مشخصی‌ برخوردار باشد. روش شناسی:این پژوهش به بررسی وضعیت نیروی انسانی شاغل و تشکیلات مصوب واحدهای مختلف دانشگاه‌ علوم پزشکی مازندران در مقایسه با استانداردهای نیروی انسانی موجود در کشور و ارائه پیشنهادهایی جهت بهبود وضعیت نیروی انسانی در دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی مازندران در سال 1390 با استفاده از روش مقایسه‌ای انجام شده است. در این پژوهش اطلاعات از طریق دو پرسش‌نامه که یکی مربوط به مشخصات پرسنل شاغل در دانشگاه و دیگری مربوط به تعداد پست‌های (ردیف‌های) سازمانی بوده  توسط پژوهش­گر به­طور مستقیم توسط تحقیق گردآوری و تکمیل گردیده است. هدف از انجام این تحقیق، تعیین و تشریح وضع موجود دانشگاه علوم پزشکی مازندران از نظر نیروی انسانی موجود با تشکیلات سازمانی و مقایسه وضع موجود با وضع مطلوب است. این پژوهش با استفاده از روش تطبیقی به بررسی نیروی انسانی وچارت سازمانی می‌پردازد و آن‌گاه آن‌ها را با استانداردهای موجود مورد مقایسه قرار می‌دهد. روشی که برای این تحقیق برگزیده شده بنابر سازگاری آن با نوع و ماهیت تحقیق از نوع توصیفی است برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه و مشاهده استفاده شده است. اطلاعات مربوط به وضیعت تشکیلات ونیروی انسانی از طریق همکاران شاغل در شبکه بهداشت ودرمان واحدهای مربوطه وستاد دانشگاه ، جمع آوری شده است و پس از جمع آوری داده ها وارد نرم افزار spss  گردید وسپس برای توصیف تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون آماری دوجمله ای استفاده گردید.یافته ها نشان داد که حدود 59.8 درصد،  نسبت به نیروی انسانی رسمی وپیمانی برمبنای تشکیلات و سقف پست­های سازمانی نگرش مثبت داشته و با به­کارگیری افراد در قالب قراردادی برای اجرای وظایف پست­های سازمانی حداکثر به میزان ده‌درصد(10%) پست­های سازمانی نگرش منفی داشتند هم­چنین 65.3درصد ،معیارواستاندارد نیازسنجی نیروی انسانی را بر اساس قوانین ومقررات نمی دانند هم­چنین 69.6درصد معتقدند تشکیلات و سقف پست­های سازمانی مصوب حداقل پس از یک برنامه و حداکثر پس از دو برنامه پنج­ساله متناسب با سیاست­ها و احکام برنامه جدید مورد بازنگری و تصویب مجدد قرار نگرفت.