بررسی مقایسه‌ای خود-دلسوزی، انعطاف‌پذیری‌ شناختی و حس انسجام در افراد مبتلا به دیابت و افراد سالم

دیابت بیماری مزمنی می‌باشد که بر عملکرد فردی و اجتماعی اثرات گسترده‌ای می‌گذارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه‌ای خود- دلسوزی، انعطاف‌پذیری ‌شناختی و حس انسجام در افراد مبتلا به دیابت و افراد سالم می‌باشد. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع علی- مقایسه‌ای است. جامعه آماری این پژوهش، شامل تمامی بیماران زن دیابتی سرپایی مراجعه‌کننده به کلینک‌ها و مراکز درمانی بودند. از این جامعه، 50 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند و با 50 نفر از افراد سالم مورد مقایسه قرار گرفتند. جهت گردآوری داده‌ها از پرسشنامه‌های خود- دلسوزی، ا‌نعطاف‌پذیری ‌شناختی و حس انسجام استفاده شد و داده‌ها با استفاده از روش تحلیل واریانس چند‌متغیری تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده‌ها نشان داد که بین خود- دلسوزی، انعطاف‌پذیری شناختی و حس انسجام در افراد مبتلا به دیابت و افراد سالم تفاوت معنا‌داری وجود دارد. با توجه به یافته‌های پژوهش می‌توان گفت که افزایش خود- دلسوزی و انعطاف‌پذیری ‌شناختی از عوامل بسیار مهمی برای مدیریت بهتر بیماری‌های مزمن است و با بیشتر ‌شدن سازش‌‌یافتگی جسمانی و روانی با وقایع تنش‌زای زندگی و سطوح بالاتری از عملکرد و رضایت از زندگی رابطه دارد و بالطبع رفتارهای خود- مراقبتی و کیفیت‌ زندگی بیماران را تحت تأثیر قرار می‌دهد.