بررسی مقایسه‌ای تأثیر پیامک با آموزش حضوری بر انجام ورزش کگل در زنان میانسال

مقدمه: میانسالان، گروه کثیر و مولد جامعه که تاکنون به دلیل تمرکز بر گروه‌های پرخطر دیگر مانند کودکان از بسیاری از خدمات محروم مانده‌اند، نیازمند حمایت جدی برای ارتقاء همه جانبه کیفیت زندگی هستند. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر پیامک با آموزش حضوری بر انجام ورزش کگل در زنان میانسال انجام شد. روش‌کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1395 بر روی 100 زن میانسال انجام شد. 47 نفر آموزش پیامکی و 46 نفر آموزش چهره به چهره را برای مدت 4 هفته دریافت کردند. در ابتدا یک جلسه توجیهی در خصوص هدف مطالعه ونقش انجام ورزش کگل بر  پیشگیری از شلی عضلات  لگن و بی اختیاری ادراری برای افراد دو گروه گذاشته شد. گروه آموزش چهره به چهره، دو جلسه آموزشی به ‌صورت یک هفته در میان و به مدت 45 دقیقه و برای افراد در گروه پیامکی همان محتوای آموزشی در قالب پیامک، به‌صورت هفته‌ای 2 بار ارسال می‌شد. پس از اتمام آموزش‌ها، جهت انجام ورزش‌های کف لگن یک فرصت یک ‌ماهه به افراد داده شد. در این مدت هر 2 هفته یک‌بار با افراد گروه مورد برای پاسخ به سؤالات تماس گرفته شد. بعد از زمان ذکر شده، با افراد هر دو گروه جهت سؤال در مورد انجام، دفعات و علل عدم انجام ورزش تماس گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS (نسخه‌ 22) و آزمون‌های آماری تی مستقل و کای اسکوئر انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی‌دار در نظر گرفته شد. یافته‌ها: بین دو گروه از نظر انجام ورزش کگل (75/0=p) و دفعات آن (25/0=p)، اختلاف آماری معناداری وجود نداشت. دو مانع اصلی انجام ورزش در هر دو گروه به ترتیب اولویت، فراموشی (8/29% افراد در گروه آموزش پیامکی و 4/38% برای آموزش حضوری) و نداشتن وقت کافی برای انجام (3/21% افراد در گروه آموزش پیامکی و 6/19% برای آموزش حضوری) بود. نتیجه‌گیری: بین دو گروه آموزش پیامکی و آموزش چهره به چهره از نظر انجام ورزش کگل و دفعات آن، اختلاف آماری معناداری وجود ندارد و استفاده از روش آموزش پیامکی همانند آموزش حضوری می‌تواند در ارائه آموزش‌های دوران میانسالی مؤثر واقع شود.