بررسی مفهوم رهایی‌بخشی از نظر امام خمینی(س) و نظریة انتقادی روابط بین‌الملل

رهایی‌بخشی و آزادسازی بشر از قیودی که ره‌آورد ساختار، اصول، و ارزش‌های نظام مسلط بین‌المللی است، عاملی برای طرح نظریات بازاندیشانه‌‌ای در روابط بین‌الملل ‌گردیده که وجه مشترک همة آنها، تغییر نظم و نظام موجود و تلاش برای پی‌ریزی نظمی نوین و مطلوب در نظام بین‌الملل است. نظریه انتقادی روابط بین‌الملل، با تأکید بر مؤلفه‌هایی چون آزادی، عقلانیت و نیز نقد تجربه‌گرایی سنتی و علم‌گرایی محض، تلاش‌ بسیاری برای نقد وضع موجود، فراهم آوردن زمینه‌ای برای امکانپذیر نمودن رهایی در سیاست جهانی و نیز تحقق زیستِ اخلاقی در نظام بین‌المللیِ دولت‌ها به عمل آورده است. همچنین، به دنبال پیروزی انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی، نیز شاهد طرح گستردة مباحث انتقادی نسبت به نظم و نظام بین‌الملل هستیم. این مقاله با بهره‌گیری از روش توصیفی ـ تحلیلی، و نیز مطالعه اسنادی، به بررسی تطبیقی مفهوم رهایی‌بخشی از نظر امام خمینیو نظریه انتقادی روابط بین‌الملل پرداخته و علاوه بر بیان راهکارهای تحقق رهایی‌بخشی در نظام بین‌الملل، وجوه اشتراک و افتراق این دو رویکرد را نیز بررسی کرده است.