بررسی مسائل و مشکلات سیاست گذاری آب، خاک و امنیت غذایی در ایران

ارزیابی سیاستی (Policy Analysis) بیش از آنکه یک علم باشد به یک هنر شباهت دارد و در آن شهود به اندازه روش مهم است؛لذا به هر میزان بتوانیم در آن متفاوت‌تر و خلاقانه‌تر به موضوع ورود پیدا کنیم به همان نسبت می‌توانیم خروجی متفاوت‌تری را انتظار بکشیم. به همین دلیل در کنار لزوم توجه به چارچوب‌های علمی و اسناد مرتبط جرات و جسارت متفاوت اندیشیدن و متفاوت فکر کردن می‌تواند به خدمت موضوع پژوهش درآید. قرار گرفتن موضوع آب خاک و امنیت غذایی در کنار هم و در یک مطالعه سیاستگذاری فرصت مناسبی فراهم می‌آورد تا نگاهی  دقیق و کاربردی‌تر به مسائل این حوزه داشته باشیم. واقعیت آن است که موضوعات سیاستگذاری را هنگامی‌که با هم و در ارتباط متقابلشان با دیگر موضوعات مورد مطالعه و بررسی قرار می‌دهیم جنس و ماهیت خروجی و دریافت‌های ما به مراتب کاربردی‌تر از زمانی است که موضوعات به‌طور مجزا مورد کنکاش قرار می‌گیرند. تلاش این پژوهش این خواهد بود تا نشان دهد، سیاست‌هایی بالادستی حاکم بر سیاست‌های آبی و خاکی کشور نقش مستقیمی بر شیوه بهره‌گیری از این منابع می‌گذارند.  این امر می‌تواند ما را نسبت به یک دستور کار سیاستی علمی راهنما باشد، دستور کاری که ما را به سمت برنامه‌هایی سوق می‌دهد که مبتنی بر ایجاد اشتغال، امنیت غذایی و توسعه روستایی با حداقل بهره‌کشی از طبیعت باشد.