بررسی مرگ و میر بیمارستانی و یکماهه بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد قلبی و ارتباط آن با عوامل خطر و یافته های آنژیوگرافی

مقدمه انفارکتوس میوکارد از جمله شایعترین عل ل بستری و مرگ و میر در در جوامع انسانی می باشد و همواره سعی شده با شناسایی عوامل خطر مختلفی برای بیماری های قلبی عروقی و پیشرفت روشهای درمان و داروها و مداخلات درمانی مرگ و میر به حداقل برسد. در این مطالعه سعی شده ارتباط مرگ و میر بیمارستانی بیماران دچار انفارکتوس میوکارد با صعود قطعه ST ، با سایر متغیرهای فردی در دوره بستری بیمارستانی و پیگیری یکماهه بررسی شود . روش کار این مطالعه توصیفی گروهی از سال 1388-1387 در بیمارستان امام رضا ع( ) مشهد انجام شده است . 156 بیمار با تشخیص STEMI مراجعه کننده به بیمارستان امام رضا ع( ) که طبق تعریف با صعود قطعه ST>2mm در لیدهای پره کوردیال و 1mm در لیدهای اندامی به همراه بالا رفتن بیومارکرهای قلبی بودند وارد مطالعه شدند . شرح حال بیمار به دست آمد و فیلم آنژیوگرافی بیمار توسط متخصص قلب به دقت خوانده شد و متغیرهای موردنظر ثبت شد. مرگ بیماران در طول مدت بستری و در مدت یک ماه پس از ترخیص بررسی شد . تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های دقیق فیشر، تی استیودنت و کای دو انجام شد . نتایج رابطه معنی داری بین انجام آنژیوگرافی و وجود ترومبوس و نیز محل رگ درگیر، کلیپ کلاس ، پر فشاری خون، LVEF، کم فشاری خون هنگام ورود و تاکی کاردی با مرگ و میر بیمارستانی وجود داشت. سن به عنوان یک فاکتور مستقل در مرگ و میر یکماهه شناخته شد. مرگ و میر بیمارستانی /10 3% و مرگ و میر در ماه اول 3/4 % گزارش شد . نتیجه گیری سن و برخی عوامل آنژیوگرافیک از جمله وجود ترومبوس و درگیری قدامی قلب به طور معناداری در بروز مرگ و میر بعد از انفارکتوس میوکارد موثر است