بررسی فرسودگی شغلی در ماماهای شاغل در مراکز بهداشتی و درمانی شهر ارومیه و ارتباط آن با وضعیت شغلی افراد در سال 1388

چکیده زمینه و هدف: فرسودگی شغلی، سندرومی است که در پاسخ به فشار روانی مزمن و بیشتر در حرفه‌‌های خدمات انسانی پدید می‌‌آید و دارای سه بعد خستگی عاطفی، مسخ شخصیت و فقدان موفقیت فردی است. هدف این مطالعه، بررسی فراوانی فرسودگی شغلی در بین ماماهای شاغل در مراکز بهداشتی و بیمارستان‏های شهر ارومیه و تعیین ارتباط برخی عوامل فردی و شغلی با آن است. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی، تمام ماماهای شاغل در مراکز بهداشتی و بیمارستان‏های عمومی شهر ارومیه دعوت به شرکت در مطالعه شدند، که از بین آنان 200 نفر مبادرت به تکمیل پرسشنامه‏ی فرسودگی شغلی مازلاک نمودند. یافته‏ها: 0/56 درصد ماماها دچار خستگی عاطفی متوسط یا بالا، 5/53 درصد دچار مسخ شخصیت و 5/60 درصد دارای موفقیت فردی پایین بودند. محل کار، رابطه آماری قوی با هر سه بعد فرسودگی داشت، به نحوی که ماماهای شاغل در بیمارستان‏ها بیش از ماماهای شاغل در مراکز بهداشتی دچار فرسودگی بودند. با افزایش سابقه کار و تعداد ساعات کاری بر میزان فرسودگی نیز افزوده می‏شد. ماماهایی که به صورت گردشی کار می‏کردند، بیش از ماماهای صبح کار و ماماهای رسمی و پیمانی، بیش از ماماهای قراردادی دچار فرسودگی بودند. نتیجه‏گیری: بهبود شرایط کار ماماها بخصوص در بیمارستان‏ها، می‏تواند به پیشگیری از این عارضه کمک کند. ضروری است تا ماماها آموزش‏های کافی در مورد مهارت‏های سازگاری با شرایط کارشان را بیاموزند.