بررسی فراوانی ژن‌های اینتگرون کلاس 3، 2، 1 و بتالاکتامازهای وسیع‌الطیف bla-CTX-M، bla-SHV و bla-TEMدر باسیل‌های گرم منفی جدا شده از بیمارستان آموزشی کودکان بندر عباس (1396)

سابقه و هدف: باسیل‌های گرم منفی پاتوژن‌های مهم بیمارستانی‌اند که شیوع ژن‌های بتالاکتاماز وسیع‌الطیف و اینتگرون‌ها در آنها رو به افزایش است. لذا شناسایی این ژن‌های مقاومت آنتی بیوتیکی به منظور جلوگیری از گسترش سویه‌های مقاوم، ضروری است. هدف این مطالعه بررسی فراوانی ژن‌های اینتگرون کلاس 1،2،3 و بتالاکتامازهای وسیع‌الطیف bla-CTX-M ،bla-SHV و bla-TEM در باسیل‌های گرم منفی جدا شده از بیمارستان آموزشی کودکان بندر عباس می‌باشد. مواد و روش کار: تعداد 60 سویه باسیل گرم منفی از نمونه‌های بالینی، جداسازی و با تست‌های بیوشیمیایی شناسایی و الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی آنها با روش انتشار در ژل تعیین شد. PCR چندگانه برای شناسایی ژن‌های اینتگرون کلاس1،2،3 و از PCR به منظور شناسایی bla-CTX-M ،bla-SHV و bla-TEM استفاده شد. نتایج: بیشترین فراوانی سویه‌ها مربوط به اشرشیاکلی،70% و بیشترین میزان مقاومت و حساسیت به ترتیب مربوط به سولفومتوکسازول 68% و جنتامایسین 75% بود. 37 سویه (7/61%) دارای ژن اینتگرون کلاس 1، و 19 سویه (7/26%)، دارای ژن اینتگرون کلاس 2می‌باشند. اینتگرون کلاس 3 در هیچ یک از سویه‌ها مشاهده نشد. بیشترین فراوانی ژن‌های کدکننده بتالاکتامازهای وسیع‌الطیف به ترتیب مربوط به ژن bla-CTX-M (40 مورد، 7/66%)، bla-TEM (19مورد، 7/31%) و bla-SHV (6 مورد، 10%) می‌باشد. نتیجه‌گیری: در مطالعه حاضر ارتباط معنی‌داری 05/0>P بین حضور ژن‌های اینتگرون کلاس 2 و 1 و بتالاکتامازهای وسیع‌الطیف bla-CTX-M،bla-SHV  و bla-TEM و مقاومت آنتی‌بیوتیکی مشاهده گردید. از این‌رو شناسایی ژن‌های مقاومت آنتی‌بیوتیکی و استفاده از روش درمانی مناسب بر پایه تعیین الگوی آنتی‌بیوگرام سویه‌ها توصیه می‌گردد.