بررسی فراوانی اینتگرون های مقاومت آنتی‌بیوتیکی در ایزوله‌های استنوتروفوموناس مالتوفیلا در استان همدان

زمینه و اهداف: استنوتروفوموناس مالتوفیلا یک پاتوژن مهم بیمارستانی و مقاوم به چند آنتی‌بیوتیک بوده که منجر به ایجاد عفونت‌های دستگاه تنفسی و ادراری می‌گردند. با توجه به مقاومت روزافزون این باکتری به آنتی‌بیوتیک‌ها، درمان عفونت‌های ناشی از آن با مشکل مواجه شده است، لذا هدف از این مطالعه تعیین الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی و شناسایی اینتگرون های کلاس I و II و کاست‌های ژنی مربوطه در ایزوله‌های بالینی استنوتروفوموناس مالتوفیلا بود. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، از 246 نمونه بالینی بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان‌های آموزشی شهر همدان، 12 ایزوله استنوتروفوموناس مالتوفیلا از نمونه بالینی خون، در سال 1394 جمع‌آوری شدند. پس از کشت، ایزوله‌ها با آزمون‌های بیوشیمیایی مختلف تائید شدند. ایزوله‌ها ازنظر حساسیت نسبت به 13 آنتی‌بیوتیک بررسی شدند. سپس شناسایی اینتگرون های کلاس I و II و کاست‌های ژنی مربوطه با استفاده از پرایمرهای اختصاصی و با روش PCR انجام شد. یافته‌ها: در بررسی الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی بیشترین میزان مقاومت مربوط به آنتی‌بیوتیک‌های سفتیدورین، سفتریاکسون، سفوتاکسیم و کمترین میزان مقاومت مربوط به آنتی‌بیوتیک‌های آمیکاسین، ایمی پنم، افلوکساسین، تری متوپریم-سولفامتوکسازول و سیپروفلوکساسین گزارش گردید. تمامی ایزوله‌ها مولد اینتگرون های کلاس I بودند. هیچ ایزوله‌ای مولد اینتگرون های کلاس II و کاست‌های ژنی نبودند. نتیجه‌گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان‌دهنده شیوع بالای مقاومت آنتی‌بیوتیکی و اینتگرون های کلاس I در ایزوله‌های استنوتروفوموناس مالتوفیلا می‌باشد.، لذا شناسایی این ژن‌های مقاومتی در جهت اجرای برنامه کنترل عفونت و ممانعت از انتشار سویه‌های مقاوم از اهمیت بالایی برخوردار می‌باشد.