بررسی غلظت آرسنیک در آب، رسوب، گیاه نی و ماهی کاراس در تالاب زریوار

در تحقیق حاضر به بررسی غلظت آرسنیک در بخش‌های مختلف پناهگاه حیات‌وحش تالاب زریوار واقع در استان کردستان پرداخته شده است. بخش‌های مورد مطالعه شامل آب، رسوب سطحی، گیاه نی (Phragmites australis) و ماهی کاراس (Carassius auratus) می‌باشند. نمونه‌برداری در اردیبهشت سال 1390 و از تعداد شش ایستگاه انجام شد که دو ایستگاه فاقد پوشش گیاهی بودند. نمونه‌های ماهی نیز بدون در نظر گرفتن ایستگاه‌ها و فقط از بخش شرقی تالاب برداشت شد. جهت هضم نمونه‌ها بر حسب نوع نمونه از HNO3، HCl و HClO4 استفاده گردید و قرائت تمامی نمونه‌ها با استفاده از بخش کوره دستگاه جذب اتمی انجام شد. نتایج نشان داد که اگرچه میانگین غلظت آرسنیک در آب (n.d)، ماهی کاراس (mg kg-1 w.w. 41/0) و گیاه نی (mg kg-1 w.w. 16/0) کمتر از استاندارهای جهانی است اما در رسوبات (mg kg-1 d.w. 30/6) در محدوده نسبتاً آلوده قرار دارد (بخصوص در بخشهای شمالی و شرقی). نتایج بررسی همبستگی بین غلظت آرسنیک در رسوب با عمق نمونه‌برداری نشان داد که با افزایش عمق، غلظت کاهش می‌یابد (59/0- = r). همچنین نتایج این تحقیق نشان داد که ارتباط مثبت و معنی‌داری بین طول کل ماهی کاراس و غلظت آرسنیک موجود در بافت عضله وجود دارد (65/0= r)، بعبارتی در ماهی‌های بزرگتر، غلظت آرسنیک بیشتر از ماهی‌های کوچک و نابالغ است