بررسی عوامل موثر بر کیفیت حسابرسی در ایران با توجه به شاخص های هیات نظارت بر حسابداری شرکت های سهامی عام (PCAOB )

در این پژوهش کیفیت حسابرسی با رویکرد سیستمی، مورد بررسی قرار گرفته است و علی‌رغم نگاه پیشین به کیفیت حسابرسی که محصول گرا بود، به صورت فرآیندگرا و سیستمی نیز به مساله توجه شود. شاخص های بالقوه مطرح شده در این پژوهش شامل عوامل ورودی حسابرسی، فرآیند حسابرسی و نتایج حسابرسی است. جامعه آماری این پژوهش خبرگان حسابرسی، مدیران و شرکای مؤسسات حسابرسی عضو جامعه حسابداران رسمی ایران و سازمان حسابرسی می باشد. استنباط آماری پژوهش به کمک منطق فازی صورت می پذیرد. مطابق با نتایج، بیش ترین تاثیر ناشی از شاخص های میانگین سوابق کاری، تخصص و تجربه صنعت، زمان بندی و ساعات کار شرکا، مدیران و بازبینی‌های کیفی به نسبت کل کار حسابرسی، شاخص های مرتبط با استقلال و رعایت آن شاخص ها، انتشار مجدد صورت های مالی و تاثیر آن بر بازار، حجم کار شرکا و کارکنان و جابجایی مکرر شرکا و مدیران ارشد موسسه می باشد. این 7 شاخص در مجموع نزدیک به 80 درصد از درصد تجمعی شاخص های مطالعه کنونی را به خود اختصاص می دهند.