بررسی عوامل اجتماعی و سیاسی مؤثر بر گرایش به جنبش‌های نوپدید دینی (مطالعه موردی: دو جنبش اکنکار و ایلیا رام‌الله)

اگر چه دین همیشه در اجتماع نقش انسجام­بخشی بر عهده داشته و موجب همگرایی گروه­ها و آحاد جامعه شده است، اما فرقه‌سازی­های جدید موجب بوجود آمدن شکاف­های مذهبی در جامعه و نیز تعمیق و تشدید شکاف­های اجتماعی می­شود. هدف از پژوهش حاضر «بررسی عوامل اجتماعی و سیاسی مؤثر بر گرایش به جنبش­های نوپدید دینی » است. از نظر روش، توصیفی از نوع همبستگی بوده و از نظر هدف، کاربردی است. جامعه­ی آماری شامل پیروان و گروندگان فعال به جنبش­های نوپدید دینی در سطح شهر تهران، است. گروه هدف پژوهش حاضر از میان طرفدران دو جنبش "اکنکار و ایلیا رام­الله" انتخاب شد که بعنوان گروه تجربی محسوب می­شوند که در مجموع این گروه به تعداد 44225 نفر است که حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 400 نفر محاسبه شد. ابزار سنجش و اندازه­گیری در تحقیق حاضر پرسشنامه بوده که جهت بررسی رابطه­ها از ضرایب همبستگی پیرسون و جهت تبیین شدت تأثیر متغیرها، از آزمون رگرسیون تک و چند متغیره و نیز تحلیل مسیر استفاده گردید. خلاصه نتایج پژوهش مبین این نکته است که بین تغییر الگوی مرجع، هژمونیک شدن نظام سیاسی و گرایش به جنبش­های نوپدید دینی رابطه معنادار است.