بررسی شیوع کم‌خونی فقرآهن در بین مهاجرین ساکن در اردوگاه افاغنه سمنان

سابقه و هدف: کم‌خونی فقرآهن یکی از مشکلات عمده بهداشت عمومی در جهان مخصوصاً در بین مهاجرین جنگی می‌باشد. باتوجه به شیوع بالای کم‌خونی فقر آهن در بین مردم افغانستان ارزیابی شیوع این نوع کم‌خونی در ساکنین اردوگاه‌های افغانی می‌تواند علت‌های اصلی ایجاد آن را در بین ساکنین افغانستان نشان دهد. هم‌چنین این بررسی می‌تواند وضعیت تغذیه‌ای این اردوگاه را نشان دهد. مواد و روش‌ها: این مطالعه از نوع توصیفی– مقطعی و تحلیلی بود که در سال ١٣٨٣ بر روی ٣٢١ نفر از ساکنین اردوگاه افاغنه سمنان انجام پذیرفت. از هر فرد٢ میلی‌لیتر خون جهت انجام آزمایش CBC و تعیین هموگلوبین A2 در ظرف حاوی ضد انعقاد EDTA و ٥ میلی‌لیتر خون در لوله‌های آزمایش جهت اندازه‌گیری میزان آهن سرم گرفته شد. حجم متوسط سلولی (MCV) گلبول‌های قرمز کم‌تر از ٨٠ فمتولیتر و میزان آهن کم‌تر از حد طبیعی یعنی ٣٥ میکروگرم بر دسی‌لیتر در خانم‌ها و ٦٠ میکروگرم در دسی‌لیتر در آقایان و هموگلوبین A2 کمتر از ٥/٣% به‌عنوان آنمی فقرآهن تلقی شده است. یافته‌ها: از ٣٢١ نفر افغانی مورد مطالعه ٢٩ نفر (٩%) دچار کم‌خونی فقرآهن بودند که ٤/٩ % از زنان و ٦/٨% از مردان مورد مطالعه دچار این بیماری بودند. نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع کم کم‌خونی فقر آهن در بین ساکنین اردوگاه افاغنه سمنان نسبت به ساکنین افغانستان کنترل این بیماری در اردوگاه‌های مهاجرین ایران بسیار موفقیت‌آمیز بوده است.