بررسی روش‌های اصلاح سطح سیلیکا با عامل‌های پلیمری و استفاده از آن در کامپوزیت‌های لاستیکی

Authors

امیرحسین ماه‌تابانی دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی پلیمر، دانشکده‌ی مهندسی شیمی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

رضا کریمی دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه مهندسی پلیمر، دانشکده‌ی مهندسی شیمی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

سید مصطفی حسینی دانشجوی دکترای تخصصی، گروه مهندسی پلیمر، دانشکده‌ی مهندسی شیمی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

محمد علیمردانی دانشجوی دکترای تخصصی، گروه مهندسی پلیمر، دانشکده‌ی مهندسی شیمی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

مهدی رزاقی کاشانی تهران-خیابان جلال آل احمد- پل نصر-دانشگاه تربیت مدرس-دانشکده مهندسی شیمی-گروه مهندسی پلیمر

نفیسه تربتی‌فرد کارشناس ارشد، گروه مهندسی پلیمر، دانشکده‌ی مهندسی شیمی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران

Abstract:

استفاده از پُرکننده‌های تقویتی مانند سیلیکا به‌منظور بهبود خواص مکانیکی، دینامیکی و حرارتی آمیزه‌های لاستیکی ضروری‌ست. امروزه کاربرد سیلیکا به‌جای دوده در آمیزه‌های رویه‌ی تایر به دلیل کاهش مقاومت غلتشی و به‌تبع آن کاهش مصرف سوخت و تولید آلاینده‌ها موردتوجه قرار گرفته است. بااین‌وجود مشکل عمده در زمینه‌ی استفاده از سیلیکا در آمیزه‌های لاستیکی، اختلاط دشوار، پراکنش نامناسب و قابلیت انباشتگی زیاد ذره‌های سیلیکا در بسترهای لاستیکی به‌دلیل برهم‌کنش پایین پلیمر-پُرکننده و هم‌چنین برهم‌کنش بالای پُرکننده- پُرکننده است. از این‌رو اصلاح سطح سیلیکا با عامل‌های هیدروکربنی به‌منظور افزایش سازگاری آن با بستر پلیمری ضروری خواهد بود. در این راستا راهکارهای گوناگونی مانند اصلاح سطح از راه پیوند مولکول‌های جفت‌کننده مطرح بوده است. در سال‌های اخیر اصلاح سطح سیلیکا از راه عامل‌های پلیمری به‌دلیل افزایش برهم‌کنش پلیمرـ پُرکننده و دست‌یابی به ساختار نانوکامپوزیت به‌شدت موردتوجه قرار گرفته است. این مقاله به بررسی روش‌های موجود در زمینه‌ی اصلاح سطح سیلیکا با عامل‌های پلیمری و استفاده از آن‌ها در سامانه‌های لاستیکی می‌پردازد.

Upgrade to premium to download articles

Already have an account?login

similar resources

اصلاح سطح نانوذرات ایندیم قلع اکسید برای بهبود توزیع آن در ماتریس پلیمری اپوکسی- سیلیکا

در این پژوهش، نانوذرات نیمه‌رسانای ایندیم قلع اکسید (ITO) با استفاده از ترکیب سیلاتی تترامتوکسی سیلان (TMOS) در مجاورت حلال اتانول و کاتالیزور اسیدی در شرایط معین اصلاح شیمیایی سطح شد تا ضمن بهبود برهم‌کنش نانوذرات با ماتریس پلیمری توزیع نانوذرات در ماتریس پلیمری بهتر انجام شود و خواص بهتری به‌دست آید. ماتریس پلیمری اپوکسی- سیلیکا با استفاده از پیش‌ماده‌های آلی- معدنی، 3-گلیسیدوکسی پروپیل تری م...

full text

اصلاح سطح نانوذره‌های سیلیکا به‌منظور بهبود توزیع‌پذیری در آمیزه‌ی لاستیکی SBR/BR

در این پژوهش اصلاح سطح شیمیایی نانوذره‌های سیلیکا با عوامل فعال در مجاورت حلال، کاتالیزور و شرایط معین آزمایشگاهی در دستور کار قرار گرفت تا تجمع و کلوخه‌یی شدن نانوذره‌ها در اثر غلتک کاری به برهمکنش پرکننده- پرکننده کاهش‌یافته و برهمکنش پرکننده- ماتریس الاستومری و سازگاری آن‌ها با یکدیگر بهبود یابد، و در نتیجه‌ی آن توزیع‌پذیری نانوذره‌ها در ماتریس کائوچویی جهت دستی‌ای به خواص مطلوب‌تر، بهتر صور...

full text

اصلاح سطح نانوذرات ایندیم قلع اکسید برای بهبود توزیع آن در ماتریس پلیمری اپوکسی- سیلیکا

در این پژوهش، نانوذرات نیمه رسانای ایندیم قلع اکسید (ito) با استفاده از ترکیب سیلاتی تترامتوکسی سیلان (tmos) در مجاورت حلال اتانول و کاتالیزور اسیدی در شرایط معین اصلاح شیمیایی سطح شد تا ضمن بهبود برهم کنش نانوذرات با ماتریس پلیمری توزیع نانوذرات در ماتریس پلیمری بهتر انجام شود و خواص بهتری به دست آید. ماتریس پلیمری اپوکسی- سیلیکا با استفاده از پیش ماده های آلی- معدنی، 3-گلیسیدوکسی پروپیل تری م...

full text

اثر بربرین در تنظیم آستروسیتهای Gfap+ ناحیه هیپوکمپ موشهای صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین

Background: Diabetes mellitus increases the risk of central nervous system (CNS) disorders such as stroke, seizures, dementia, and cognitive impairment. Berberine, a natural isoquinolne alkaloid, is reported to exhibit beneficial effect in various neurodegenerative and neuropsychiatric disorders. Moreover astrocytes are proving critical for normal CNS function, and alterations in their activity...

full text