بررسی رابطه ساده و تعدیل‌گر ناامیدی و عملکرد خانواده با افکار خودکشی‌گرا در بین دانش‌آموزان پایه اول دبیرستان‌های شهر اهواز

مطالعه­ی حاضربا هدف بررسی رابطه­ی بین ناامیدی و افکار خودکشی‌گرابا نقش تعدیل­گر عملکرد خانواده در بین دانش­آموزاندختر و پسر ناحیه­ی یک و سه، شهر اهواز انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل تمامیدانش‌آموزان پایه اول دبیرستان شهر اهواز بود که از میان 181 دانش­آموز دخترو 179 دانش‌آموز پسر با روش نمونه­گیری تصادفی خوشه‌ای چندمرحله­ای انتخابشدند و سه مقیاس ناامیدی (BHS)، عملکرد خانواده (FAD) و افکار خودکشی­گرا (SIS) را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده­ها نشانداد که بین ناامیدی و عملکرد خانواده و عملکرد خانواده و افکار خودکشی­گرا رابطه­یمنفی و معناداری به لحاظ آماری در هر دو گروه وجود دارد، علاوه بر این بین ناامیدیو افکار خودکشی­گرا رابطه­ی مثبتو معناداری در هر دو گروه دختر و پسر وجود دارد. نتایج همچنین نشان داد که در میاندختران عملکرد خانواده تعدیل­کننده رابطه­ی میانناامیدی و افکار خودکشی­گرا نمی‌باشد، ولیدر میان پسران عملکرد خانواده تعدیل کننده رابطه­ی ناامیدیوافکار خودکشی­گرا می­باشد؛ بنابراین می­توان گفتکه میان ناامیدی به عنوان یکی از نشانه­های اصلی افسردگی و افکار خودکشی‌گرا که بهدنبال آن می­آید رابطه­ی بسیار قوی وجود دارد.