بررسی رابطه خودکارآمدی حافظه و امیدواری با کیفیت زندگی در سالمندان استان کهگیلویه و بویراحمد در سال1395

مقدمه: کیفیت زندگی در سالمندان می تواند به راحتی توسط عوامل مختلفی مورد تهدید قرار گیرد؛ از این رو اطلاع از کیفیت زندگی سالمندان و عوامل مؤثر بر آن منجر به اتخاذ تدابیری جهت افزایش کیفیت زندگی آنها می شود؛ بنابراین، هدف پژوهش حاضر بررسی خودکارآمدی حافظه و امیدواری با کیفیت زندگی در سالمندان استان کهگیلویه و بویراحمد است.  روش: پژوهش حاضر بنیادی و از نوع مقطعی است. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل کلیه سالمندان 60 تا 70 سال شهرستان بویراحمد بود که از بین آنها تعداد 120 نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه کیفیت زندگی سالمندان لیپاد، پرسشنامه خودکارآمدی حافظه و مقیاس امید اسنایدر جمع آوری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار آماری SPSS 19 و در بخش آمار توصیفی، از شاخص های میانگین، انحراف استاندارد و ضریب همبستگی پیرسون و در بخش آمار استنباطی از رگرسیون چند گانه همزمان استفاده شد. یافته ها: نتایج تحلیل همبستگی و رگرسیون همزمان به ترتیب نشان داد که بین متغیرهای خودکارآمدی حافظه، کیفیت زندگی (0/01>P، 0/29= r) و امید (0/01>P، 0/34= r) در سالمندان ارتباط معنادار و مثبتی وجود دارد و همچنین متغیرهای خودکارآمدی حافظه و امید می توانند 13% واریانس کیفیت زندگی در سالمندان را تبیین و پیش بینی کنند. نتیجه گیری: تجربه امیدواری و خودکارآمدی حافظه یک منبع بالقوه برای حفظ کیفیت زندگی در سالمندان بشمار می رود. بنابراین شناخت خودکارآمدی حافظه و امیدواری و تقویت این عوامل، می تواند راهکاری مؤثر برای بالا بردن کیفیت زندگی سالمندان قلمداد گردد.