بررسی رابطه بین پلی‌مورفیسم‌های C/A 592-، C/T819- اینترلوکین 10 با پاسخ به درمان در بیماران مبتلا به ویروس هپاتیت C

هدف: ژن اینترلوکین 10 یک ژن مهم در ارتباط با عفونت هپاتیتC می‌باشد. پلی‌مورفیسم‌ها در ناحیه پروموتری اینترلوکین 10، تولید اینترلوکین 10 و استعداد به بیماری‌های التهابی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. از این رو، این مطالعه به منظور تعیین ارتباط بین پلی‌مورفیسم‌های C/A 592-  C/T,819- اینترلوکین 10 با پاسخ به درمان در بیماران ایرانی مبتلا به HCV انجام شد. مواد و روش‌ها: در این مطالعه، 40 بیمار مبتلا به HCV (با پاسخ  به درمان)، 40 بیمار بدون پاسخ به درمان و 40 فرد سالم به طور تصادفی انتخاب شدند. DNA ژنومی از لایه بافی کوت خون با روش نمک اشباع استخراج شد. ژنوتیپ‌های (C/T) 819-10- IL و(C/A)  592- 10-IL توسط روش ARMS-PCR تعیین شدند. محصولات PCR روی ژل آگارز 2/1% الکتروفورز شدند. سطح آنزیم‌های AST و ALT نیز تعیین شد. یافته‌ها: ژنوتیپC/A 592- 10-IL در گروهی که به درمان پاسخ داده بودند نسبت به گروه بیماران بدون پاسخ به درمان بیش‌تر یافت شد. هم‌چنین ژنوتیپC/A 592- 10-IL در گروهی که به درمان پاسخ داده بودند با سطح نرمال آنزیم‌های (IU/L 5/8±6/24)  ASTو (IU/L 7/11±3/28) ALT نسبت به گروه بیماران بدون پاسخ به درمان ارتباط معناداری دیده شد (001/0=P). اختلاف معناداری بین گروه‌های مورد مطالعه با پلی‌مورفیسمC/T 819- 10-IL دیده نشد. ژنوتیپ  (T/T)819- 10-IL در گروه کنترل سالم و یا با پاسخ به درمان با سطح نرمال AST و ALT،  به طور معناداری( 02/0=P) بیش‌تر مشاهده شد. نتیجه‌گیری: بیش‌تر بیماران با ژنوتیپ C/A592- 10-IL پاسخ پایدار به درمان داشتند. جهت استفاده از این ژنوتیپ برای پیشگویی پاسخ بهتر افراد به درمان، به مطالعه بیش‌تری نیاز دارد.