بررسی رابطه‌ی خود اثرمندی و طرد همسالان در نوجوانان

هدف اصلی این پژوهش بررسی رابطه­ی میان چهار بعد خوداثرمندی (خوداثرمندی اجتماعی، تحصیلی، هیجانی و جسمانی) با طرد همسالان در نوجوانان است. جامعه­ی آماری پژوهش تمام دانش­آموزان مقطع متوسطه و پیش­دانشگاهی شهر تهران در سال تحصیلی 84-1383 است. نمونه­ی پژوهش حاضر 385 نفر (208 دختر و 177 پسر، با میانگین سنی 5/16 و انحراف استاندارد 14/1) می­باشد که با روش نمونه­گیری خوشه­ای چند مرحله­ای انتخاب شد و مورد بررسی قرار گرفت. در این پژوهش از پرسشنامه­ی خوداثرمندی کودکان و نوجوانان، پرسشنامه خوداثرمندی جسمانی و پرسشنامه طرد همسالان استفاده شده است. داده­های به دست آمده با استفاده از رگرسیون گام به گام تـحلیل گردید. نتایج نشان داد که خوداثـرمندی اجتـماعی و جسمانی با طرد همسالان رابطـه­ی غیرمستقیم و مـعنادار دارد، در حالی که در خوداثـرمندی تحـصیلی و هیجانی این رابطه دیده نشد. به علاوه در اوایل نوجوانی، خوداثرمندی هیجانی نیز پیش­بینی­کننده­ی طرد همسالان است. به علاوه، یافته­ها با در نظر گرفتن جنس نیز جداگانه بررسی گردید و نتایج و تلویحات آن مورد بحث قرار گرفت.