بررسی دانش و نگرش مردم سنندج در رابطه با اهدای عضو

مقدمه: اهدای عضو تنها درمان بیماران مبتلا به نارسایی‌های اندام‌ها می‌باشد که می‌تواند امید به زندگی و کیفیت زندگیان ها را بالا ببرد. تمایل به اهدای عضو با توجه به آداب و رسوم، عقاید فرهنگی و مذهبی و دانش و نگرش مردم هر منطقه با هم متفاوت است. هدف این مطالعه بررسی دانش و نگرش مردم سنندج در رابطه با اهدای عضو می‌باشد. روش کار: این مطالعه مقطعی در سال 1395 روی 400 نفر از جمعیت عمومی شهر سنندج انجام شد که به صورت نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. برای جمع آوری داده‌ها از پرسشنامه دانش و نگرش Dasgupta استفاده شد. تحلیل داده‌ها به کمک نرم افزار PASW و با استفاده آزمون‌های آمار توصیفی و استنباطی انجام شد. سطح معنی داری کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد. یافته‌ها: میانگین نمره دانش و نگرش کسب شده به ترتیب 55/3 ± 96/9 و 71/3 ± 36/13 بود. یافته‌ها نشان دادند که سطح تحصیلات، شغل و منبع کسب اطلاعات با دانش اهدای عضو ارتباط داشت به طوری که بیشترین دانش و نگرش مطلوب در بین افراد با تحصیلات دبیرستان تا دانشگاه، کارمندها و افرادی که اطلاعاتشان را از رسانه‌ها کسب کرده بودند، مشاهده شد. به ترتیب میزان دانش و نگرش افراد با تحصیلات دبیرستان تا دیپلم (9/18 و 9)، تحصیلات دانشگاهی (7/12 و 5)، کارمندها (3 و 2) برابر سایرین بود. همچنین دانش و نگرش افرادی که اطلاعات لازم در مورد اهدای عضو را از تلویزیون و روزنامه کسب کرده بودند به ترتیب 5/6 و 4/2 برابر و 5/4 و 9/1 برابر سایرین بود. نتیجه گیری: مردم سنندج دانش و نگرش نسبتاً خوبی در مورد اهدای عضو داشتند. با توجه ویژگی‌های فرهنگی، اعتقادی و اجتماعی مردم می‌توان با اجرای برنامه‌های مناسب در رسانه‌ها، آگاهی و نگرش مردم به اهدای عضو را ارتقاء داد.