بررسی جایگاه معتمدان طایفه ای، در مدیریت محلی (با تأکید بر نزاع های جمعی)

زمینه و هدف: امروزه امنیت پایدار، محوری‌ترین رکن زندگی و پیشرفت در هر منطقه است. جنوب کرمان یکی از حوضه‌ های جغرافیایی ایران است که از جنبه‌ های متفاوتی در معرض ناامنی قرار دارد. در دهه‌های گذشته تغییراتی در شکل و نوع درگیری و ناامنی و بالطبع مدیریت امنیت منطقه رخ داد که یکی از نتایج آن، تضعیف جایگاه بزرگان محلی در مدیریت امور امنیتی است. هدف تحقیق حاضر، بررسی جایگاه معتمدان محلی در امور امنیتی منطقه جنوب کرمان می‌باشد. روش‌شناسی: نوع تحقیق، توصیفی- تحلیلی بوده و روش‌ جمع‌آوری داده‌ها، میدانی با ابزار پرسشنامه و مصاحبه است. جامعه نمونه، افراد صاحب‌نظر محلی بوده و حجم نمونه 30 نفر می‌باشد. تحلیل داده‌ ها با استفاده از تحلیل Q و T-test در محیط SPSS انجام شد. یافته‌ها: یافته‌های حاصل از مصاحبه نشان داد؛ از نظر افراد آگاه و صاحب‌نظر دولتی و محلی، تقویت جایگاه معتمدان محلی در مدیریت امنیت منطقه ضروری است. طبق نتایج تحلیل Q، پاسخ‌گویان در سه گروه موافقان افراطی نظام معتمدی، موافقان منطقی و میانه‌رو نظام معتمدی و نوگرایان مخالف نظام معتمدی قرار ‌گرفتند. گروه غالب، افراد با نگرش منطقی بودند و از نظر آن‌ها، نظام معتمدی همکاری برای نهادهای دولتی است. یافته‌ های آزمون T نیز تصورات و ادراکات جامعه نمونه را در زمینه تأمین امنیت منطقه نشان داد. طبق نتایج حاصل، امتیاز عباراتی که طرز تفکر افراد موافق میانه‌ رو را نشان می‌دهند، بالاتر از حد متوسط است. نتیجه‌ گیری: بر اساس یافته‌های اسنادی و میدانی، نتیجه گرفتیم: احیای نقش معتمدان، بهترین رویکرد مدیریت ناامنی‌های ناشی از درگیری‌های جمعی در منطقه جنوب کرمان است؛ به شرطی که معتمدان در تعامل با نهادهای دولتی عمل کنند و همچنین از ویژگی‌هایی چون رعایت عدالت، وجه و اعتبار مطلوب نزد مردم و مردم‌داری، آشنایی با مسائل مردم و توانمندی و استقلال اقتصادی برخوردار باشند. در شرایط فعلی جایگاه معتمدان نزد مردم پذیرفتنی و مطلوب است.