بررسی تکمیلی دورگ‌های بی‌دانۀ جدید به‌دست‌آمده از تلاقی برخی رقم‌های دانه‌دار و بی‌دانۀ انگور

در این تحقیق به‌منظور دستیابی به نژادگان (ژنوتیپ)های برتر برای کاربردهای تازه‌خوری و کشمشی، چهار رقم بی‌دانۀ ایرانی به‌عنوان والد پدری و هفت رقم دانه‌دار به‌عنوان والد مادری با یکدیگر تلاقی داده شدند. از مجموع 1400 نتاج به‌دست‌آمده به ترتیب 322 و 419 نتاج به‌دست‌آمده از 28 نوع تلاقی در طی دو سال 1389 و 1390، در کنار والد پدری و همچنین رقم‌های پرلت و فلیم سیدلس ارزیابی و مقایسه شدند. برای ارزیابی نتاج از هر بوته سه خوشه به‌طور تصادفی انتخاب و صفات مربوط به خوشه برای آن‌ها ثبت شد. از هر خوشه پنج حبه به تصادف انتخاب و صفات مربوط برای آن‌ها ثبت شد. نتاج به‌دست‌آمده به چهار کلاس بی‌دانه، تا حدی بی‌دانه، تا حدی دانه‌دار و کامل دانه‌دار تقسیم شدند. برخی از نتاج بی‌دانه صفات مطلوبی از جمله بزرگ و گوشتی بودن حبه‌ها، زودرسی، استحکام خوب حبه به خوشه و تراکم کمتر حبه‌ها در خوشه، داشتند. در بین کل نتاج ارزیابی‌شدۀ برخی نژادگان‌ها (B182، N191، J107، B180، K79، C88، L55، A170، M90، L196 و L207) در کلاس بی‌دانه قرار گرفتند که در بین آن‌ها نژادگان B182 بزرگ‌ترین وزن حبه (2/2گرم) را داشت. همچنین نژادگان‌های مطلوبی چون J113، M91، A196، S66، I116، B186، A201، E148، H3، C95، J69، E159 و N165 در کلاس تا حدی بی‌دانه قرار گرفتند که در بین آن‌ها نژادگان J113 بزرگ‌ترین وزن حبه (9/2گرم) را داشت.