بررسی توانمندی مدل SDSMدر ریزمقیاس­نمایی دما و بارش در اقلیم گرم و خشک (بررسی موردی: ایستگاه‌های همدیدی یزد و طبس)

ازآنجاکه سامانه‌های انسانی مانند کشاورزی و صنعت، که وابسته به عنصر‌های اقلیمی‌اند، بر مبنای ثبات و پایداری اقلیم طراحی شده و عمل می‌کنند؛ ضروری است تغییرات بلندمدت دما و بارش، که مهم‌ترین چالش در قلمرو علوم محیطی است، شناسایی شود و مدنظر قرار گیرد. برای پیش‌بینی بلندمدت عنصر‌های اقلیمی در دوره‌های آتی، استفاده از مدل‌های اقلیمی جهانی (GCMs)اجتناب‌ناپذیر است. به علت تفکیک درشت یاخته محاسباتی GCMs، ضروری است برای پیش‌بینی‌های مقیاس محلی و ناحیه‌ای از روش‌های ریزمقیاس‌نمایی برای تبدیل داده‌های بزرگ‌مقیاس به داده‌های مقیاس‌ محلی و ناحیه‌ای استفاده شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی توانمندی مدل SDSMدر اقلیم گرم و خشک برای ریزمقیاس‌نمایی دما و بارش حاصل از خروجی مدل HadCM3تحت سناریوی A2است. در این راستا از داده‌های روزانه بازتحلیل  NCEP/NCARو ایستگاهی دما و بارش در دورة 1961-2001 و داده‌های خروجی مدل HadCM3تحت سناریوی A2در دورة 1961-2001 شامل دما و بارش برای تولید سناریوی آتی با مختصات ایستگاه‌های همدیدی یزد و طبس استفاده می‌شود. مقایسه نتایج حاصل از تحلیل آماری برای هر دو مجموعه داده مشاهداتی و ریزمقیاس‌نمایی‌‌شده نشان می‌دهد که، مدل SDSMدر ریزمقیاس‌نمایی دمای خروجی مدل HadCM3در اقلیم گرم و خشک به‌درستی عمل می‌کند. بارش روزانه حاصل از ریزمقیاس‌نمایی به‌کمک مدل SDSMدر اقلیم گرم و خشک با داده مشاهداتی در اغلب آماره‌ها از جمله حداکثرها و حداقل‌های بارش تفاوت بارزی دارد. فقط برخی از آماره‌ها در مورد بارش مانند جمع ماهانه و حداکثر روزهای خشک متوالی با داده‌های مشاهداتی همخوانی دارند.