بررسی تاثیر گیاه پوششی و زمان کاشت آن بر جمعیت علف‌های‌هرز و عملکرد ذرت در دو نظام کم خاک‌ورزی و مرسوم

به منظور بررسی تاثیر گیاه پوششی و زمان کاشت آن بر جمعیت علف‌های‌هرز و عملکرد ذرت در دو نظام کم خاک­ورزی و مرسوم، آزمایشی با کشت ماشک گل خوشه­ای، شبدر ایرانی، چاودار و شاهد (بدون گیاه پوششی، بدون وجین علف‌هرز) در سه تاریخ کاشت (1 مهر، 15 مهر و 30 مهر) با کشت ذرت رقم زودرس (108) در شرایط کم خاک­ورزی (در سال1393-1392) و کشت ذرت رقم دیررس (704) در شرایط خاک­ورزی مرسوم (در سال 1394-1393) در موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر کرج انجام گرفت. نتایج نشان داد در هر دو سال در اولین تاریخ کاشت، گیاهان پوششی با تولید زیست توده بیشتر، جذب نیتروژن، تولید بقایا و در نتیجه تولید مواد آلی بیشتر و افزایش حاصلخیزی خاک پس از انجام خاکورزی، موجب بهبود شرایط در جهت رشد گیاه ذرت و علف‌های‌هرز شده ولی در تاریخ کاشت­های دوم و سوم احتمالا محدودیت میزان نیتروژن خاک موجب کاهش عملکرد و اجزای عملکرد ذرت و رشد علف‌های‌هرز گردید. در شرایط کم خاک­ورزی چاودار (34 درصد) و در خاکورزی مرسوم، هر سه گیاه پوششی (به طور میانگین 53 درصد) موجب کاهش زیست توده علف‌های‌هرز گردیدند. بطور کلی بین دو سیستم خاکورزی، درصد کربن آلی در کم خاک­ورزی بیشتر از خاک­ورزی مرسوم بود. از نظر نیتروژن جذب شده در هر دو نوع خاکورزی انجام شده بیشترین میزان مربوط به تیمار چاودار بود. عملکرد دانه ذرت رقم زودرس ذرت در تیمار مربوط به چاودار (304/5 تن بر هکتار) در کم خاک­ورزی و عملکرد دانه رقم دیررس ذرت در تیمار شبدر ایرانی (298/9 تن بر هکتار) در خاک­ورزی مرسوم بیشتر بود.