بررسی تاثیر انجام تمرین‌های ثباتی بر باورهای اجتنابی ناشی از ترس و ناتوانی در بیماران مبتلا به کمر‌درد غیر اختصاصی تکرار‌شونده

  سابقه و هدف: انجام تمرینات درمانی به عنوان یکی از مهم‌ترین مداخلات درمانی در بیماران مبتلا به کمر‌درد مزمن مطرح شده است. از جمله مهم‌ترین تمرینات کاربردی در این بیماران، تمرینات ثباتی است. بررسی تاثیر این تمرینات بر عوامل روانی هم‌راه با درد و ناتوانی عمل‌کردی ناشی از کمردرد از جمله ابهاماتی است که تاکنون به آن پاسخ داده نشده است. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر انجام تمرینات ثباتی بر ترس از درد، حرکت و ناتوانی عمل‌کردی در این بیماران، می‌باشد. مواد و روش‌ها: این تحقیق به صورت تجربی بر روی 21 بیمار مبتلا به کمردرد غیر اختصاصی تکرار‌شونده (14 نفر در گروه آزمایش و 7 نفر در گروه کنترل) انجام شد. نمره پرسش‌نامه‌های ترس از درد، ترس از حرکت و ناتوانی این افراد ثبت گردید. سپس افراد گروه آزمایش, تمرینات به داخل کشیدن شکم و انقباض هم‌زمان عضلات شکم را در سه تکرار ده تایی با فواصل استراحت دو دقیقه بین هر تکرار، به صورت ایزوله، در طی ٢٠ جلسه و در حضور فیزیوتراپیست با استفاده از بیوفیدبک فشاری، در وضعیت‌های طاق‌باز، نشسته بر روی صندلی، ایستاده ثابت و ایستاده هم‌راه با بالا بردن اندام فوقانی با حداکثر سرعت، یک بار در روز تمرین می‌گردید یک بار در روز تمرین کردند. پس از پایان دوره تمرین درمانی متغیرهای مورد بررسی در این تحقیق در هر دو گروه آزمایش و کنترل مجدداً مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته‌ها: بررسی نتایج نشان داد که انجام تمرینات ثباتی تاثیری بر عوامل اجتنابی ناشی از درد (ترس از درد و حرکت) ندارد (05/0P>)، در حالی که می‌تواند ناتوانی ناشی از کمر‌درد را کاهش دهد (01/0=P).  نتیجه‌گیری: بررسی نتایج نشان داد که عوامل روان‌شناختی هم‌راه با درد در بیماران مبتلا به کمر‌درد غیر اختصاصی تکرار‌شونده که یکی از عوامل تداوم کمردرد است، نمی‌تواند با انجام تمرینات ثباتی بهبود یابد