بررسی تأثیر عدالت بین‌نسلی بر گرمای جهانی و رشد اقتصادی با تأکید بر نقش نرخ رجحان زمانی (مطالعه موردی: منطقه خاورمیانه و شمال آفریقا)

    پدیدۀ گرمای جهانی یا تغییرات آب و هوا یکی از آسیب­های توسعه­ی صنعتی است که رفاه نسل حاضر و نسل­های آینده را به مخاطره می­اندازد. از آنجا که گرمای جهانی پدیده­ا­ی بلندمدت است، در مطالعه­ی آن موضوعات بین‌زمانی از جمله عدالت بین­نسلی قابل طرح است. همچنین ارتباط متقابل میان گرمای جهانی و رشد اقتصادی قابل بررسی است. سوال اصلی مقاله حاضر این است که آیا تلاش در جهت تحقق عدالت بین­نسلی می­تواند به کاهش روند گرمای جهانی و در نتیجه تقویت رشد اقتصادی بیانجامد؟ تأکید عمده نویسندگان بر نرخ رجحان زمانی است که یکی از عوامل اثرگذار بر عدالت بین‌نسلی می­باشد. برای پاسخ به سوال تحقیق از الگوی پویای ادغام­شده آب و هوایی و اقتصادی (DICE) که نخستین بار توسط ویلیام نوردهاس طراحی شده استفاده شده است. چهار سناریو با محوریت نرخ رجحان زمانی برای نخستین بار توسط محقق طرح شده­اند که از مقایسه آنها با سناریوی پایه، اثر مثبت عدالت­ بین­نسلی (کاهش رجحان زمانی) بر کاهش روند گرمای جهانی و در نتیجه تقویت رشد اقتصادی به اثبات رسیده است. به‌عنوان یک نتیجه جانبی در مقاله حاضر نشان داده می‌شود که سیاستگذاری ایستا بر پایه اطلاعات یک مقطع زمانی و بدون در نظر گرفتن پویایی­های نرخ ترجیح زمانی، می‌تواند در دوره‌های آتی با شکست در هدف­گذاری مواجه شود. بنابراین ضرورت دارد سیاستگذاران امر به جای سیاستگذاری­های مقطعی، برای مقابله با گرمای جهانی به تدوین رژیم­های سیاستی پویا اقدام نماید.